Wat een creatie! Echt evolutie?

Tijdens het surfen kwam ik ergens een foto van deze vis tegen. Onvoorstelbaar!! Heb 'm toch even kunnen lokaliseren als een zogenaamde lion-fish (ca 20 cm lang), die kennelijk erg roofzuchtig is en onvoorstelbaar grote hoeveelheden vis verorbert tot 2/3 van zijn eigen grootte. Zwemt o.a. in de buurt van Curacao. Was erg onder de indruk van de vis toen ik 'm zo even zag en in mijn ogen is het een typisch creatief product van de Schepper. Mensen wat een creatie!! Wie verzint nou zo iets? Dat kan toch alleen maar in het brein van een Schepper opkomen? En dan denk ik bij mezelf. Toe nou mensen, zoiets ontstaat toch niet door geleidelijke ontwikkeling? Kom nou even! Denk nou ff na! :)

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Het kerstevangelie volgens facebook

In mijn feedreader kreeg ik de volgende "youtube" te zien, die een supermoderne vertolking van het kerstevangelie zou moeten voorstellen. Nou, veel meer dan dat het inderdaad hypermodern is en allemaal zeer jachtig snel gaat, kan ik er persoonlijk eigenlijk niet van maken. 

Misschien nog wel interessant genoeg om toch eens te zien hoe een modern mens dit toepast in de wereld van mobieltjes, ipads en wat niet al. Misschien daarom toch maar even kijken, ook zal niemand op die manier het evangelie gaan begrijpen, verwacht ik.  
Persoonlijk adviseer ik dus toch maar liever gewoon Lukas 2 zelf te lezen en even rustig te overdenken voor het geval dat er de afgelopen dagen bij ingeschoten mocht zijn....

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Bovenstaand in de versie van de Herziene Statenvertaling

Kerst-in 2010

Inmiddels gewoontegetrouw waren we weer betrokken bij de kerst-in dit jaar op 24-dec. Omdat die dag tevens ook de pakjesdag van het jaar is, is dit een heeel belangrijke dag voor de Zweden. Velen die nergens heen kunnen en gedwongen in hun uppie zitten, grijpen naar de fles om het leed althans tijdelijk te verzachten. Dat deze kerst-in dus duidelijk in een behoefte voorziet, bleek ook wel weer dit jaar.

Voordat het allemaal klaar staat, het eten zover is, wapperen er heel wat handjes, maar het resultaat is er dan ook naar. Meerderen komen elkaar jaar terug.... Eten, de mogelijkheid tot wat aanspraak, spelletjes, het kerstevangelie, een kerstverhaal en niet vergeten het uitdelen van de pakjes voor allen die komen is een grote trekpleister. Dit jaar waren we met ca 70 personen. Wat later op de avond nog een korte nachtdienst....
Hier nog wat meer foto's.

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Zonder Jezus ...

Met bovenstaande gedachte als uitgangspunt 

wens ik iedereen goede kerstdagen toe!

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

TWR doet fantastisch werk. Steun het!

Steeds meer raak ik overtuigd van de waarde en de betekenis van het spreken over het evangelie door middel van radio en televisie. Waar zendingswerkers in een groot aantal landen binnen het zogenaamde 10/40 raam (zie afbeelding) heel moeilijk binnen kunnen komen, kunnen radiogolven en televisiekanalen dat wel. TransWorld Radio - misschien beter aan te duiden als Trans World Media tegenwoordig - bereikt grote delen van dit immens bevolkingsrijke gebied in vrijwel alle talen die daar gesproken worden. In tal van landen zijn er lokale vertegenwoordigers, allen echter met het doel om de boodschap van innerlijke bevrijding door het geloof in Jezus Christus bekend te maken aan mensen die het nooit eerder hoorden. Diverse programma's zijn ook gericht op het lenigen van concrete problemen, b.v. AIDS. Het C.I.P. publiceerde daar wat over. Fantastisch om te lezen wat een goede respons ze daarop krijgen!

Hier is meer te lezen over wat TWR doet en niet alleen in dit extreem moeilijke gebied, maar in principe overal op aarde. Er is elke dag ook een Nederlands programma te beluisteren en hier is een Zweeds programma vanuit de binnenstad van Stockholm en een Engels programma/video over en voor vrouwen. Uiterst waardevol!

Het is verbazingwekkend hoe weinig het tot mensen doordringt hoe deze verkondiging mensen tot innerlijke bevrijding brengt, bevrijdt van angst voor de dood, hen ertoe brengt andere mensen lief te hebben. Toch wordt deze boodschap met een zodanig fanatisme tegengewerkt dat het je de haren ten berge doet rijzen en je je afvraagt wat toch achter die fanatieke afwijzing kan liggen. Of zou het te maken hebben met de afkeer die mensen in het algemeen hebben om hun eigen geestelijk bankroet te erkennen en niet afhankelijk te willen zijn van een God die onze gebruiksaanwijzing heeft laten optekenen in de Bijbel?

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

HIV-besmet en dan...

Vorige week viel mijn oog op een Zweedse TV-documentaire die binnenkort zou worden getoond. De titel van de documentaire luidde Hur kunde hon? (Hoe kon ze?) Vandaag nam ik even tijd om daar naar te kijken. Ik weet niet of ie ook van buiten Zweden te zien is... maar dat hoor ik vast wel van iemand :)

Eigenlijk hoor je niet meer zo veel over HIV en aids tegenwoordig, is mijn beleving. Er zijn nu bovendien zoveel virusremmende middelen die het uitbreken van de ziekte aids tot een minimum beperken dat je met HIV zelfs op een normale manier oud kunt worden, hoorde ik, mits ..... je maar je dagelijkse medicijnen inneemt.....

De documentaire ging over een vrouw die als 19-jarige een tijd als aupair in Frankrijk werkte, daar verliefd werd en naief als ze was HIV opliep, iets wat enorme consequenties voor haar leven zou krijgen. Dat speelde halverwege de jaren tachtig. Ze werd ziek waarbij HIV geconstateerd werd met als uitzicht : nog een jaar te leven! Gelukkig ontwikkelde ze evenwel geen aids en met medicijnen bleek de zaak goed onder controle te kunnen blijven. In de praktijk wisten alleen haar behandelend arts en haar ouders dat ze HIV-besmet was.... Hoewel ze jaren lang met de gedachte leefde alleen te zullen blijven, verdrong ze haar feitelijke toestand en probeerde te leven als ieder ander. Ze trouwde en kreeg twee kinderen, maar had hem uit angst niets verteld over het feit dat ze HIV-positief was en dat hij daarmee een groot risico liep ook HIV te krijgen.

Een jaar of vijf later komt de zaak

Abortus ja of nee? De onbekende lezer beslist!

De laatste dagen werd veel ophef gemaakt in de pers over een echt (?)paar waarvan de vrouw in verwachting is en zich afvraagt of ze de zwangerschap al dan niet zullen afbreken, want erg veel zin hadden ze er niet in. Maar op hun blog schreven ze dat ze hun beslissing zouden laten afhangen van de bloglezers en dat ze zich zouden houden aan de groep die de meeste stemmen zouden krijgen.

Op het moment van schrijven lag het aantal anti-abortus stemmen op 80%. Mooi zouden we kunnen denken dus. Maar is het feit dat men op deze decadente wijze wil beslissen over het wel of niet mogen leven van een ongeboren kind niet tekenend voor het verval van onze maatschappij? En als je nog twijfelt bij het lezen hiervan, denk dan eens even aan het signaal wat je meegeeft aan je kind... Als dat dan straks geboren wordt en opgroeit krijgt het op een gegeven moment te horen dat het wel of niet geboren worden, ondergeschikt werd gemaakt aan de narcistische drang van pa en ma om toch maar vooral veel opschudding en publiciteit te verkrijgen, oftewel veel lezers op je blog. Dat laatste is immers zo leuk, want dan speel je immers een belangrijke rol mee in het beïnvloeden van anderen..... Maar is het niet zo dat je dan degene voor wie je meeste verantwoordelijkheid draagt - je eigen kind - daarmee met het gevoel laat zitten feitelijk niet echt welkom te zijn? Wat betekent dat voor het zelfbeeld van dat kind en wat kost het aan psychologische hulpverlening straks om zo'n kind weer een beetje gezond over zich zelf te laten denken? Die laatste vraag is misschien niet de belangrijkste maar het is niet zonder reden dat de laatste tientallen jaren zo veel mensen opgroeien met een uiterst mager zelfbeeld, iets wat enorme consequenties heeft voor de ontwikkeling van de maatschappij moet ik vrezen. En erger wordt het, want om die magere zelfbeeldgevoelens maar op te kunnen vijzelen, krijgen de jonge mensen het advies om toch vooral maar te zorgen dat ze er uit zien als een filmster want zo luidt de verborgen boodschap: "pas dan ben je de moeite waard" .... Zo kunnen we nog wel even doorgaan...

Terug naar het onderwerp is het goed om ons te realiseren dat wij allen die leven dus niet geaborteerd zijn! Wij mochten geboren worden en het leven ontvangen.... Zouden de aanstaande ouders van dit nog ongeboren kind zich daar wel van bewust zijn? Denk je eens even in dat jijzelf mogelijk geaborteerd zou zijn.... Dan had je dus niet geleefd.... Hoe voelt dat? Laat even jouw/uw mening horen!

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Over groot onrecht en wat daar aan te doen

De afgelopen week las ik diverse berichten in onze krant die me "verbolgen" maakten. Ik noem er hier één:

Genetisch-gemanipuleerde gewassen vormen oneerlijke bijstand

In het kader van de hulp aan Haïti na de enorme aardbeving aan het begin van dit jaar levert het internationale zadenbedrijf Monsanto gratis 475 ton genetisch gemanipuleerde zaden als humanitaire hulp, iets wat tot grote protesten bij 200.000 kleine boeren op Haïti heeft geleid, daar deze zaden een groot risiko vormen dat inheemse zaden gaan verdringen. Dat is echter niet het enige. Deze gen-gemanipuleerde gewassen vergen enorme hoeveelheden water, kunstmest en bestrijdingsmiddelen. Op deze laatste twee heeft Monsanto het patent. Deze gift is daarmee een middel om deze kleine boeren van hen afhankelijk te maken, omdat de zaden niet bewaard kunnen worden tot een volgend jaar waardoor men gedwongen wordt om jaarlijks nieuw zaad bij Monsanto aan te kopen inclusief de vereiste kunstmest en bestrijdingsmiddelen. Hulp tot zelfhulp plegen bijstandsorganisaties als motto te hanteren voor hun hulp. Dat hier eigen gewin leidend is, leidend tot afhankelijkheid van een sterke partij moge duidelijk zijn!

Mijn reactie

Ging het in veel andere reportages veelal over de mogelijk gevaarlijke maar nog onbekende gevolgen van het genmanipuleren van zaden, reden genoeg om zich tegen deze mogelijkheden uit te spreken, hier gaat het ook om een middel om macht en kapitaal naar zich toe te trekken op een manier die steeds meer mensen voedselafhankelijk maken van een paar kleine partijen. Bedenk wat zoiets kan betekenen ingeval van een diktatuur, verbod op verkoop aan persona-non-grata en je begrijpt wat de gevolgen hiervan kunnen zijn.

Wat doe je ertegen? De zoveelste lijst-tegen van je naam voorzien? Een protestmars organiseren? Vaak hebben wij het gevoel dat we nauwelijks meer kunnen doen dan dat. Toch geloof ik dat we echt meer kunnen doen! En dan niet in laatste instantie maar juist als eerste. Wij die geloven in God door het geloof in Jezus Christus mogen bidden tot Hem. Vreemd eigenlijk dat christenen maar zo weinig dit uiterst krachtige middel tot verandering aangrijpen. Nee niet als een methode naast anderen, het is het middel bij uitstek dat wij christenen mogen gebruiken. Gelovigen worden in de Bijbel opgeroepen het kwade te bestrijden door het goede, licht te brengen waar duisternis is, op te komen voor dat wat waar is in woord en daad; wij mogen boven alles onze Vader in gebed vragen om recht en gerechtigheid in al die moeilijke dingen die wij opmerken in het leven, waarmee we op een of andere wijze geconfronteerd worden.

De apostel Paulus roept ons ertoe op om niet de wereldse methoden te gebruiken tot verandering zoals hij het verwoordt in zijn 2e brief aan de Korinthiërs, hoofdstuk 10:

"3 Want al leven wij in het vlees, wij trekken niet ten strijde naar het vlees, 4 want de wapenen van onze veldtocht zijn niet vleselijk, maar krachtig voor God tot het slechten van bolwerken, 5 zodat wij de redeneringen en elke schans, die opgeworpen wordt tegen de kennis van God, slechten, elk bedenksel als krijgsgevangene brengen onder de gehoorzaamheid aan Christus,..."

De vraag aan ons is of wij de goede strijd strijden of moeten we wellicht het roer omgooien?

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Rom 8 kind of zoon..

Vanochtend was ik toe aan Rom.8 en las daar vers 14 e.v. in de Statenvertaling en Telosvertaling.

"Want allen die door de Geest van God geleid worden, die zijn kinderen/zonen van God"

Eerlijk gezegd was ik wat verbaasd toen ik in de verschillende edities van de Statenvertaling niet las "zonen" van God maar "kinderen" van God, dit in tegenstelling tot de Engelse King James Version (KJV) die wel spreekt over "sons" of God. De Naardense vertaling vertaalt "zonen en dochters" iets wat ik ook vond in het verscommentaar van de studiebijbel CvB.

Het lijkt erop of men gedacht heeft dat kinderen hetzelfde is als zonen en dochters, maar dan ontgaat ons m.i. toch een belangrijk onderscheid.

W.E. Vine plaatst m.i. terecht heel duidelijk kinderen en zonen tegenover elkaar en ik geef hieronder zijn vertaalde commentaar weer:

"De Here Jezus gebruikte huios [Griekse woord voor 'zonen'] op een zeer betekenisvolle wijze, zoals in Matt. 5:9," Zalig zijn de vredestichters, want zij zullen zonen *) van God worden genoemd, 'en vv. 44, 45, 'Hebt uw vijanden lief en bid voor hen die u vervolgen; opdat gij zonen *) moogt worden van uw Vader, Die in de hemelen is'. De discipelen werd niet gezegd dat ze deze dingen moesten doen om kinderen van God te worden, maar dat zij zich als Gods kinderen - en let erop dat God in het gehele gedeelte al hun Vader wordt genoemd! - dit feit van hun kindschap manifest maken in hun karakter en daardoor "zonen van God" worden. Het verschil tussen gelovigen als "kinderen van God" en als "zonen van God" wordt des te meer helder in Rom. 8:14-21. De Geest getuigt met hun geest dat ze "kinderen van God," zijn en als zodanig zijn zij Zijn erfgenamen en mede-erfgenamen van Christus. Dit benadrukt het feit van hun geestelijke geboorte (vs. 16, 17). Anderzijds staat er : "Want allen die door de Geest Gods geleid worden, zijn zonen van God", dat wil zeggen "dat geldt voor hen maar niet voor anderen". Hun gedrag geeft blijk van de waardigheid van hun relatie en hun gelijkenis met Zijn karakter." (naar Vine's Expository Dictionary of New Testament Words, 1978, Vol.4 pag. 48,49)

*): dit onderscheid in Matteus 5 komt in het Nederlands alleen maar in de Telosvertaling tot uitdrukking. Alle anderen hebben vertaald met "kinderen" ipv met "zonen" zoals het er letterlijk staat!

In de grondtekst wordt het Griekse woord huioi=zonen of tekla=kinderen weergegeven. In onderstaande tabel wordt duidelijk hoe deze woorden in de verschillende vertalingen zijn weergegeven. NB! In deze verzen is er geen onderscheid tussen de Textus Receptus en de Kritische Tekst als grondtekst.

Mijn persoonlijke conclusie is dat de Telosvertaling deze verzen toch wel het meest getrouw en accuraat weergeeft en dat de NBG51 wat dit gedeelte betreft is te verkiezen boven de Statenvertaling, enigszins tegen mijn persoonlijke verwachting in.

betekenis

Zou het zonder betekenis zijn dat hier soms over zonen soms over kinderen wordt gesproken? Nee, ik meen van niet.

Wie hier Rom.8 goed leest, beseft dat het hier over broeders gaat oftewel gelovigen, wedergeborenen. Als gelovigen worden wij gemaand om niet naar het vlees te leven, dat wil zeggen niet naar wat ons eigen ik wil dat zich afhankelijk van het humeur zo wisselend kan voordoen en kan reageren op basis van wat dat grote IK vindt, het ik dat het in ons hart voor het zeggen heeft en eigenlijk voor niemand opzij wil gaan. Dat ik noemt Paulus hier "het vlees" en hij waarschuwt ons dat als wij niet opgroeien in de genade maar voortgaan met naar de wetten van ons eigen ik te blijven leven net als voordat we Christus leerden kennen, dat wij dan sterven zullen. Alleen als wij door de Heilige Geest in ons de natuurlijke werkingen van ons lichamelijk leven doden, zullen wij het leven van God in ons gaan vertonen. Dan wordt het leven met Hem het voornaamste in ons leven. Dat zoonschap spreekt van rijping en toenemende volwassenheid waardoor wij niet langer puur gericht zijn op ons eigen aardse leven maar vooral ook dagelijkse omgang met de Vader zoeken, ons bezig willen houden met dat wat belangrijk is voor Hem en zoeken om Hem te mogen behagen.

Het onderscheid tussen kind worden en zoonschap is daarom van grote betekenis. Het mooiste voorbeeld is natuurlijk onze Heer Jezus, de ware Zoon van God, die al als jonge jongen reageerde "wist u niet dat Ik in de dingen van mijn Vader moet zijn" (Luk.2:49). In alles deed Hij de wil van Zijn Vader. In Zijn voetstappen mogen ook wij leren wandelen.

In Rom 8 vers 23 gaat het volgens de grondtekst letterlijk om de "adoptie tot zonen" (Gr: huiothesian; hierin wordt het woord huioi=zonen duidelijk zichtbaar).

De NBV vertaalt met "dat we kinderen van God zijn" en slaat de plank daarmee helemaal mis; NBG vertaalt "zoonschap", de (H)SV met "aanneming tot kinderen", Luther met "Kindschaft", de KJV met "adoption, to wit" (adoptie tot verstand, inzicht, begrip)en LS met l´adoption. Zie nader onderstaand overzicht.

Interessant is de vertaling van de KJV waaruit blijkt dat geadopteerd wordt tot iets, tot verstand, inzicht, begrip! Daarvan is nog geen sprake bij een pasgeboren kind maar wel bij zonen en dochters die door opvoeding tot inzicht en begrip van zaken zijn gekomen.

Het is erg jammer dat dit prachtige onderscheid tussen kinderen en zonen in de Statenvertaling niet tot uitdrukking is gekomen.... Waarom weet ik niet.

De allerbelangrijkste vraag blijft echter niet alleen of we dit onderscheid kennen maar of het ook een levende werkelijkheid voor ons is.

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Een reekalfje in de tuin ...

Vorige week hoorde ik vrouwlief roepen: kijk eens in de tuin rechts: een reekalfje! Ik bevond me in de studeerkamer boven en liep snel naar de balkondeur. Het diertje bevond zich bij de aalbessenstruiken in onze tuin, waarvan ik de meeste aalbessen inmiddels al had geplukt. Toen bleek dat het geen aanstalten maakte om snel weer te vertrekken schuifelde ik voorzichtig en met de camera in de aanslag het balkon op. Het beestje bevond zich misschien op zo'n 15 meter afstand van me, maar ook al zag het me, was dat kennelijk geen reden om onmiddellijk te vertrekken. Het dier kon nauwelijks ouder zijn dan ca 2,5 maand, maar had inmiddels geen witte vlekken meer die zo kenmerkend zijn voor heel jonge reekalfjes. Ik vroeg me af hoe het dier daar gekomen was, want ons tuinhek was gesloten en het hek was naar het mij leek toch wel te hoog om er zomaar even overheen te springen. Mogelijk was het via andere tuinen hier beland. Het beestje maakte absoluut geen aanstalten om weg te komen maar bleef snuffelen aan planten, struiken en onze kompostbakken. Op een gegeven moment vleide het zich zelfs een tijdje neer. Dat was voor mij aanleiding om wat dichterbij te komen, niet wetend hoe het zou reageren als ze me op het gras zou zien. Via de voordeur en het gras naast ons huis om maar geen geluid te maken, trachtte ik voorzichtig over het gras lopend dichterbij te komen. Dat lukte eigenlijk zonder mankeren ook al hield ik er rekening mee dat ze op enig moment toch zou wegrennen. Dat gebeurde echter niet. Het dier zag me regelmatig en dan bleef ik stokstijf staan, ondertussend voortdurend foto's makend. Na enkele ogenblikken kijken, ging het dan echter weer verder met snuffelen en keek ze ook weer gewoon een heel andere kant op. Die momenten nam ik echter te baat om al dichterbij te komen totdat ik op slechts enkele meters was genaderd, steeds doorgaand met foto's makend. Het beestje raakte daardoor echter toch niet in paniek. Wel probeerde het af en toe een plek in de omheining te vinden via welke ze zonder te hoeven springen in het bos achter het hek zou kunnen komen. Die mogelijkheid was er echter niet. Kennelijk zat de schrik voor mensen er op die jonge leeftijd nog niet echt in. Toen we even later zelfs met z'n tweeën waren, bleef het diertje gewoon op haar plek staan.Omdat ik wel eens had gehoord dat kalfjes gemakkelijk door de moeder verstoten worden als ze door mensen worden aangeraakt, besloten we niet nog naderbij te komen, maar opende het hek om haar de gelegenheid te bieden op die manier de weg naar de moeder terug te vinden. Om het dier te helpen zich die kant uit te begeven, benaderde ik haar via de achterzijde waardoor ze inderdaad die kant uit liep en op een gegeven moment het tuinhek uit en het bos in liep. Na een poos binnen te zijn geweest, ging ik later weer even kijken en zag het dier op zo'n 30 meter afstand tussen de struiken en maakte daar regelmatig klagelijke geluiden, iets wat ze niet deed toen ze zich nog bij ons in de tuin bevond. We vonden het beiden een heel leuke ervaring om zo dichtbij het dier te kunnen komen. Je hebt echt het gevoel dichtbij de natuur te leven op deze manier. Oudere exemplaren zijn zoals bekend aanmerkelijk schichtiger.

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Taal is leuk! .... iets over spaties

Onlangs kregen we een aardig boekje cadeau... over het vooral misbruik van spaties. Heel leuk om te lezen! En geregeld lig je ook in een deuk van het lachen als je je bewust wordt van de koddigheid van wat zoal geschreven wordt. Dat laatste geldt dan zeker niet voor mensen die door onvoldoende opleiding foutjes maken op dit terrein, nee vooral grote bedrijven en uiteraard ook wij anderen vervallen gemakkelijk in verkeerd spatiegebruik. Leuk om eens op te letten als je aan het winkelen bent of in de file staat ....

Het wordt tijd uit het boekje wat voorbeeldjes aan te halen die ikzelf echt vermakelijk vond, uiteraard ook vanwege het commentaar erbij....

school kinderen

Langs de weg stond een bord met de waarschuwing "Let op! Overstekende school kinderen". Een 'school kinderen', is dat hoe je een groep kinderen noemt?

Je hebt een roedel herten, een kudde schapen, een zwerm bijen... en zo heb je blijkbaar ook een 'school kinderen'. Weer wat geleerd. 😂

muzikale jeugdherinneringen

Laatst werd ik plotsklaps herinnerd aan Heintje, dat jonge Limburgse jochie dat tijdens mijn jeugdjaren populair was. Hij zong over z'n mama.... Ik zocht even en jawel, hier is ie... Luister maar... Het zal in 1969/1970 zijn geweest....

Als ik m'n gedachten even laat gaan komen er meer nummers boven drijven....

Tijdens de Franse les in 1968/69 luisterden we o.a. naar Champs Élysées.... bij een leraar die altijd met een knal de deur van het lokaal dichtsmakte en een ijzeren discipline afdwong... ja ik weet het nog precies....

Van het een komt het ander... Wat ik ook heel wat keer beluisterd heb is het liedje van Lewis... niet de bekende met z'n prachtige vertellingen over Narnia en andere boeken over interessante christelijke thema's maar eentje die z'n song "mijn gebed" noemde maar eigenlijk vooral wat mijmert over orgelmuziek en dat ie werd gepest.... Ik zocht het even op. Het was in 1970.

Thuis luisterde ik regelmatig naar Feike Asma. We hadden thuis een 45-toerenplaatje van hem waarop hij Cantilena speelde van Joseph Rheinberger. De Toccata van Grison speelde hij aan de andere kant. De uitvoering op Youtube van hem is echter niet dezelfde als die we thuis hadden. Die was gewoon veel mooier ... Nu luister ik nog regelmatig naar de uitvoering van Klaas-Jan Mulder.

Iets anders wat vroeger veel indruk op me maakte was de groep Ekseption die o.a. de overbekende Toccata van Bach (Rick van der Linden) speelde op een eigentijdse wijze... Vond ik indertijd echt top! 'k Vind 'm nog steeds wel leuk om naar te luisteren. (De originele uitvoering heb ik inmiddels al zo vaak gehoord dat ie wat is gaan vervelen....) Kan het in 1976 zijn geweest? Ik weet het niet echt meer ....

We hadden ook een 45-toerenplaatje van "de zingende zusjes" ook al stonden op het plaatje thuis wat andere liederen. De manier van zingen herken ik echter direct. Erg gedateerd natuurlijk, maar toch, de inhoud van wat ze zingen blijft onveranderd groots.

Eén van de weinige 45-toeren plaatjes die ik zelf ooit kocht was "Bridge over troubled water" van Simon and Garfunkel in deze uitvoering.... meen ik.

Eind tienertijd luisterde ik naar Carel Heinsius "hardop gedacht" via m'n Philipsbandrecorder. Heb er niks meer van... Jammer dat ie niet op Youtube te vinden is. Had best weer eens willen luisteren.

De LP van Ieteke vond ik ook altijd wel mooi... Ook helaas niks van te vinden op Youtube.

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Jezus recht op de troon en de vloek over Jechonja

De titel van dit stukje zal mogelijk wat vreemd aandoen op het eerste gezicht.

Wie is Jechonja eigenlijk? Hij is de laatste koning van het zelfstandige tweestammenrijk Juda. Hij wordt in het boek koningen overigens met de naam Jojakin aangeduid maar het gaat wel om dezelfde persoon. Dit staat er van hem geschreven in 2 kon.24:6,8

"Jojakim ging bij zijn vaderen te ruste en zijn zoon Jojakin werd koning in zijn plaats.... Jojakin was achttien jaar oud, toen hij koning werd; hij regeerde drie maanden te Jeruzalem. Zijn moeder heette Nechusta; zij was een dochter van Elnatan uit Jeruzalem. Hij deed wat kwaad is in de ogen des HEREN, geheel zoals zijn vader gedaan had."

Vervolgens wordt hij door de koning van Babel ca 597 v Chr. gedeporteerd met z'n familie naar Babel en wordt Zedekia, een oom van Jojakin/Jechonja als vazal van de koning van Babel in diens plaats tot koning van Juda benoemd, waarna het hele volk 11 jaar later in z'n geheel in ballingschap gaat.

Dit even over zijn persoon.

Nu doet zich het volgende voor. In Jeremia hst. 22 wordt geprofeteerd van Jechonja dat geen van zijn zonen ooit op de troon van David zal zitten en over Juda zal regeren.

28 "Is Jechonja soms een afgedankte, stukgeslagen pot

Winter 2009-2010 om niet te vergeten

Al eerder schreef ik over wintergenot in Huskvarna. >De winter was van dien aard dat ik reden meende te hebben een soort vervolg te schrijven, gewoon om nog weer eens te kunnen herlezen en kijken hoe het ook al weer was....

Zeven februari waren de sneeuwbergen aan de wegkanten zo groot en hoog geworden dat auto's elkaar vrijwel niet meer konden passeren. Ik weet niet hoeveel vrachtwagens waren nodig om de vele kubieke meters naar andere oorden te transporteren teneinde de weg weer normaal begaanbaar te maken. Het weekend van 20 en 21 februari viel er extreem veel sneeuw en bereikten we het hoogste punt aan sneeuw: minimaal 65 cm sneeuw in de tuin en om de compostcontainer, het tuinhek en onze voorraad kachelhout bereikbaar te houden, moesten er steeds weer opnieuw gangen gegraven worden door de tuin.... Ja, het was hier best wel extreem (voor ons doen).

In de week erna zag het er naar uit dat het zou gaan dooien en gelet op de enorme sneeuwmassa op het schuur/garage- en terrasdak leek het me raadzaam om deze daken wat te ontlasten.

Niemand is onsterfelijk - Simone de Beauvoir

Als tiener las ik al eens Simone de beauvoirs boek "niemand is onsterfelijk", een boek dat me op een of andere wijze altijd is bijgebleven. Niet dat ik de filosofie die in het boek tot uiting komt in die tijd doorzag, uiteraard niet. De afgelopen weken heb ik de Zweedse versie van het boek gelezen, een boek dat inmiddels in het keldermagazijn van de bibliotheek was beland en inmiddels dateert van 1948....

Het boek begint met een proloog waarin Regina, een jonge actrice "op het toneel verschijnt", een vrouw die geniet van alle aandacht die ze krijgt, maar zich onvoldaan voelt als de aandacht voor haar persoon na de voorstelling weer afgelopen is. Ze zoekt die blijvende interesse voor zichzelf maar ziet in dat ze ondanks haar prachtige carrière toch slechts één onder velen is. Al snel raakt ze geobsedeerd door een eigenaardige man (Fosca). Ze onderneemt stappen om hem nader te leren kennen om erachter te komen waarom hij zich zo vreemdsoortig gedraagt en zulke eigenaardige reacties geeft over het leven, dat volgens hem niet de moeite waard is omdat het zo snel weer voorbij is. Stukje bij beetje laat hij doorschemeren dat hij zelf onsterfelijk is. Regina vindt het een aanlokkelijke gedachte bemind te worden door iemand die voor altijd en immer de herinnering aan haar kan vasthouden zelfs lang nadat zijzelf er niet meer is. Ze wil meer en meer weten van zijn achtergrond.

Met het vertellen van dat verhaal begint ook het eigenlijke verhaal dat uit vijf delen bestaat. Het eerste deel begint met te vertellen dat Fosca in 1279 werd geboren in de Noorditaliaanse (fictieve) stad Carmona. Hij blijkt de leidende man te worden in die stad en is getrouwd met Catarina. Fosca heeft grootse ideeën met Carmona maar is zich bewust van alle tegenkrachten in de samenleving. Voorgaande stadsleiders zijn de een na de ander omgekomen in de strijd, vermoord of op andere wijze buiten spel gezet. Hoe zal hij ooit zijn levensvisie en -plannen kunnen verwerkelijken? Tijdens een periode waarin de stad belegerd is door vijandelijke troepen ontmoet hij een oude monnik die in het bezit is van een onsterfelijkheidselixer. Hij prest de monnik om hem die drank te geven, een elixer dat de monnik zelf nooit heeft willen gebruiken.

Nadat Fosca het elixer heeft gedronken blijft hij lichamelijk in dezelfde toestand als waarin hij was voordat hij die dronk en ook al kan hij nog altijd worden verwond, zijn lichaam herstelt altijd weer. Ondertussen worden zijn vrouw en kinder ouder, maar sterven vroegtijdig aan de pest die de stad teistert. Fosca besluit zich geheel in te zetten voor zijn stad, hij vecht tegen legers van omliggende stadstaatjes. Ene keer buit, andere keer weer alles kwijt. Hij begint meer en meer de zinloosheid hiervan in te zien. Steeds opnieuw weet hij zich gecontronteerd met de vraag wat voor nut al zijn handelen met zich meebracht en dan ook voor wie dan wel?

In een latere fase trekt hij zich terug in een heerlijk oord waar hij zich wijdt dan de verzorging en opleiding van een latere zoon. De jongen wendt zich echter op een gegeven moment af van zijn vader en sneuvelt in de strijd waarvoor Fosca hem zo gewaarschuwd had. Keer op keer raakt hij alleen terwijl anderen hem mijden juist vanwege zijn onsterfelijkheid. Uiteindelijk kiest hij partij voor keizer Maximiliaan van Duitsland en biedt hem zijn diensten aan vanuit de wil de hele wereld aan zich te onderwerpen. Zijn plannen lopen echter steeds weer stuk op de weerbarstige werkelijkheid. Steeds weer wordt hij op zich zelf teruggeworpen.

Als hij in weer een latere fase een jonge vrouw ontmoet die ondanks zijn aparte levensstijl verliefd op hem wordt, komt hij als het ware weer opnieuw tot leven. Zijn geheim weet hij echter voor haar verborgen te houden. Pas jaren later ontdekt de vrouw zijn geheim waarna zij ineenstort terwijl haar liefde verandert in bittere haat tegen hem. De gedachten die van beide zijden beschreven worden zijn overigens wel intrigerend om te lezen, ook al golft de somberheid je tegemoet.

Het boek is geschreven vanuit een existentialistische levenskijk. Hoe verder je in het boek komt des te meer voel je de beklemming die gekoppeld aan deze denkwijze zich aan de lezer tracht op te dringen. Hij is dan zogenaamd onsterfelijk maar is wat zijn innerlijk leven betreft zo dood als een pier. Alleen door anderen kan het weer tot leven gewekt worden. Het is de kleur van onverschilligheid die overal opdoemt. Simones filosofie is dat iedereen maar het best kan handelen vanuit zijn eigen geweten zonder zich te bekommeren over de consequenties die dit met zich meebrengt. Dat geweten plopt evenwel zomaar op vanuit het luchtledige. Niets over de herkomst of status van dat geweten. Stel liever geen vragen. Er zijn toch geen antwoorden...

Het boek doet me op een of andere wijze denken aan het kleine boekje Prediker zoals dat is opgenomen in de Bijbel, waarin koning Salomo allerlei onderzoekingen op schrift stelt om daaruit wijsheid te verkrijgen. Keer op keer komt hij tot de slotsom dat alle bezigheden waarmee de mens zich onledig houdt ijdelheid zijn. Alles wat ondernomen wordt verliest vroeg of laat z'n waarde. Het leidt tot niets.... ook al komt prediker aan het eind van z'n boekje toch wel tot een wat andere slotconclusie.

Als Fosca zijn verhaal tot een einde heeft gebracht, valt er niets meer te zeggen en hij laat de jonge actrice achter in wanhoop en vertwijfeling, zonder uitzicht op enige toekomst. De laatste zin van het boek eindigt in overeenstemming met de denktrend van het boek met een schreeuw.

Simone de Beauvoir heeft tijdens haar leven in een wat ondefinieerbare relatie geleefd met Jean-Paul Sartre. Beiden vergden maximale vrijheid voor zichzelf. Van een huwelijk kwam het daarom nooit. Het is wel intriest om te lezen dat deze vrouw op 78-jarige leeftijd overleed aan een longontsteking terwijl ze wegkwijnde als gevolg van een alcohol- en amfetamineverslaving.

Denkend aan onze samenleving meen ik te zien hoe dit existentialistische gedachtengoed zich enorm heeft uitgebreid en het denken van veel mensen heeft vergiftigd en tot wanhoop heeft gebracht. Ongetwijfeld weet dat zich steeds te verschuilen achter de verpakkingen van wat vandaag dit en morgen weer een andere hype van het moment vormt. Het verlangen naar succes, naar steeds weer nieuwe spullen, naar nieuwe ervaringen en niet in de laatste plaats naar een showbiscarrière zoals tegenwoordig zo populair is, laat mijns inziens zien hoezeer deze egocentrale levensfilosofie weerklank heeft gevonden ondanks haar intrieste boodschap. Uiteraard ben ik benieuwd naar reacties van anderen die dit boek gelezen hebben. Ik hoop dat die dan ter vergelijking ook eens dat boekje prediker willen lezen.....

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Enkele wetenswaardigheden over het Vätternmeer.

Het Vättern-meer is best bijzonder te noemen. Voor ons is het natuurlijk omdat we er zo dichtbij wonen (2,5 km) en er regelmatig naar kunnen kijken, maar het is ook best bijzonder vanuit andere gezichtspunten.

Vättern is het op één na grootste meer van de Europese Unie.

Het meer dat nóg groter is, is tevens het

grootste Zweedse meer Vänern dat iets noordwestelijk is gelegen van Vättern.

Het meer is gemiddeld 40 meter diep (best veel dus!!) en op z'n diepst zelfs 128 meter en heeft een

wateroppervlakte van 1940 vierkante kilometer, net iets kleiner dan de

Nederlandse provincie Limburg en een volume van 74 kubieke kilometer.

Op z'n breedst 31 km, gemiddeld echter bijna 14 km met een totaal van bijna 12.000 eilandjes en riffen.

De kustlijn is 520 km en 300 km als je het fietsend doet... Jaarlijks wordt een week voor midzomer (halverwege juni) de nationale wielerronde gehouden rond het meer, Vätterrrundan geheten, waarbij 20.000 enthousiastelingen in zo kort mogelijke tijd rond het meer jakkeren, een uitermate populaire bezigheid voor sportminnende zweden.

Vättern is het laatste meer dat bevriest in Zweden, voornamelijk veroorzaakt door het feit dat het meer zo diep is.

Sinds 128 jaar geleden is het meer 49 keer bevroren geweest. De laatste 25 jaar echter maar zes keer. Of het dit jaar gaat lukken, is uiteraard nog onbekend, maar de kansen zijn groot.

Dat betekent dan wel dat het voorjaar zo een paar weken later valt, vanwege de afkoelende werking van het meer.

Daartegenover staat dat het winterklimaat wat droger en aangenamer wordt als het meer bevroren is. In 1942 was het ijs tussen Gränna en het grote eiland Visingsö

bevroren tot 26 mei en het had een maximale dikte van 84 cm.

Tijdens de jaren dat het meer bevriest

gebeurt dat doorgaans eind januari/begin februari. De gemiddelde duur ligt op 59 dagen.

Het meer heeft over het hele jaar gemeten een gemiddelde watertemperatuur van 7,8 graden. Knap koud dus!

Zwemmen doen de Zweden dan ook bij voorkeur in de kleinere meren rond Vättern, die veel eerder opgewarmd zijn dan Vättern.

Zwemmen gaat wel, maar de temperatuur van het water is dan zeer afhankelijk van de windrichting en wordt over het geheel genomen pas wat aangenamer in de loop van augustus.

Desondanks is het strand van Jönköping, dat een paar kilometer breed is

gedurende de zomer zeer populair onder de badgasten.

Het meer wordt ook als nogal

verraderlijk bestempeld vanwege de onberekenbare stromingen die gevaarlijk zijn voor zowel badgasten als kanopeddelaars, bepaald geen voor watersportbeginners dus.

Het meer wordt ook als spannend beoordeeld (ook door ons). De luchten weerspiegelen zich op steeds wisselende wijze met als gevolg dat het meer er steeds weer anders uitziet.

Het Vätternmeer ligt op 88,5 meter boven de zeespiegel en vormt een deel van de Oost-West-verbinding via tal van sluizen in het Götakanaal conform bijgaand schema.

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!