De goddeloze verlate zijn weg, en de ongerechtige man zijn gedachten; en hij bekere zich tot den HEERE, zo zal Hij Zich Zijner ontfermen, en tot onzen God, want Hij vergeeft menigvuldiglijk. Jes. 55:7Een prachtig bijbelvers! Een woord van God voor het Israël van toen, maar ook voor u en voor mij.
Ik zie dit Woord vooral als van grote betekenis voor u als u niet weet, gelooft en belijdt dat u gerechtvaardigd bent door het geloof. Zolang wij nog "buiten" de genade zijn, zegt Rom.3:10 e.v. ons dat wij niet rechtvaardig zijn voor God. En de gezindheid van ons hart wordt ons daar onverbiddelijk voorgehouden: "niemand die verstandig is ... God zoekt..., goed doet...; ja niet tot één toe."
En dan staat er een punt! God ziet ons zo! punt! En dan hoor ik de vraag al komen: "Ja, maar als je nu niet echt beseft dat je onrechtvaardig bent, er niet onder gebukt gaat, wat heb ik dan voor nut van dit bijbelvers? "
De ongerechtige verlate zijn gedachten....! Zou dat ons niet iets te zeggen hebben? Of is het niet veeleer een bevel?
Want wat denkt u Jezus Christus te antwoorden, als Hij u zal vragen "heb je ook je eigen (vrome, van anderen geleende, theologische etc etc) gedachten verlaten, zoals ik je gezegd heb?" "Maar Heere, zult u dan wellicht zeggen. Mij is altijd voorgehouden dat eerst dit en dan dat en dan ..... "
Denkt u dat u het daarmee redt? Echt? Zo ja, dan vergist u zich zeer!
De ongerechtige verlate zijn gedachten....! Welke gedachten eigenlijk? Wel, al onze eigen gedachten, die voortdurend als een "ja maar" naar boven borrelen; gedachten waaraan wij méér waarde toekennen dan aan Gods eigen Woord! Zijn Woord luidt, zo eenvoudig: "De ongerechtige verlate zijn gedachten....!"
En waarempel, opnieuw borrelt daar weer zo'n "ja-maar" op! En straks weer een en weer een.... Dat gaat maar door! Ja, van nature heeft de duivel ons zo ingepeperd met vrome gedachten, dat het allemaal zo gemakkelijk niet gaat, dat wij meer naar hem luisteren, dan naar het Woord zelf! Dan pikken de vogels het goede zaad weg! Realiseert u zich dat wel? Of moet van u hetzelfde worden gezegd als van Israël: "Want het hart dezes volks is dik geworden, en zij hebben met de oren zwaarlijk gehoord, en hun ogen hebben zij toegedaan; opdat zij niet te eniger tijd met de ogen zouden zien, en met de oren horen, en met het hart verstaan, en zich bekeren, en Ik hen geneze.(Mt 13:15)
Want wat baat het u dat wie dan ook u iets anders voorhoudt dan wat de Schrift ons voorhoudt? Zult u zich achter hen verschuilen als u zich zult verantwoorden? Dan hebt niets! Vertrouwt niet op prinsen! Alleen het Woord van God zelf kan ons redden!
"De ongerechtige verlate zijn gedachten....!" Ja, dat blijft toch uw eigen, persoonlijke zaak en verantwoordelijkheid! Hier en nu! Niemand kan zich straks verantwoorden door te zeggen dat die en die bekeerde man of vrouw het zus of zo hebben gezegd. Wij worden opgeroepen Gods Woord te geloven niet dat van mensen, hoe vroom of godvruchtig ook!
"De ongerechtige verlate zijn gedachten....!" Wat betekent dat nou echt? Wel, als u beseft dat u er ellendig aan toe bent, doordat al uw vrome gedachten u tot nog toe geen steek verder hebben gebracht op de weg tot God, dan hebt u een juiste positie! Zo lang u denkt dat u door zelf dingen te doen, kerkgang of wat niet al God kunt behagen, verwerpt u ten diepste Gods Woord en zijn oordeel over u. Maar nogmaals, ziet u in dat het er hopeloos met u voorstaat, dan wil God dat u die onnutte gedachte, die bakken die geen water houden verlaat! Nu! Op dit moment! Roep het uit tot God: Heere, ik wil al mijn eigen gedachten verlaten, want zij hebben mij niet geholpen. Als u innerlijk bereid bent die stap te nemen, dan lezen we verder wat het vervolg van deze tekst zegt: "en bekere zich tot de Heere". Ja maar dat kan ik toch niet zelf? zal het wellicht tot direct weer naar boven borrelen bij u.... "De ongerechtige verlate zijn gedachten....!" Dat hebt u toch zojuist gedaan? Erken toch uw zonde voor God, dat u Hem steeds weer tegen spreekt! Ja, hoe is het eigenlijk mogelijk dat u, en wij allemaal van nature, zo gemakkelijk Gods bevel "... en bekere zich tot de Heere" ongeldig verklaren! Ziet u wel dat de boze in uw eigen hart precies dezelfde tactiek gebruikt als hij eens deed bij Eva in het paradijs!
De ongerechtige verlate zijn gedachten....en bekere zich tot de Heere!
Maar hoe doe ik dat dan, vraagt u en tegelijkertijd komt al weer het volgende boven... "ja-maar ik kan niets uit mijzelf.... of niet soms?
We lezen nog even verder: "..., zo zal Hij Zich Zijner ontfermen, en tot onzen God, want Hij vergeeft menigvuldiglijk."
U krijgt opdracht zich tot Hem te wenden (bekeren) door u af te wenden van uw eigen gedachten - u laat ze los! - en bent bereid u volkomen te verlaten op de Woorden van God. Dat is u te bekeren tot God. Dat is bovenal een innerlijke daad van het hart. En God zegt eenvoudig dat u dat moet doen. U moet dat niet tegenspreken, maar eenvoudig doen. Dat betekent niet dat u vanaf dat moment in uw practische leven veranderd bent, maar wel dat u de bereidheid toont naar God toe om te gaan veranderen naar alles wat Hij u in zijn Woord voorhoudt. U klampt zich van nu af aan steeds en uitsluitend vast aan dat Woord van God! Dat is het teken van bekering. De rest komt door de inwerking van Gods Geest van zelf! U wordt door die keuze van boven geboren. En er is geen baby die zich vanaf de geboorte ook maar een moment afvraagt of ie wel groeit! Daar mag u God voor vertrouwen, want we hebben het gelezen. "..., zo zal Hij Zich Zijner ontfermen, en tot onzen God, want Hij vergeeft menigvuldiglijk."
Is dat een kwestie van afwachten totdat gaat gebeuren. Nee! Gods ontferming geldt altijd hier en nu! Hij heeft het immers zelf gezegd! Waarom dan twijfelen! Dat was toch het verwijt dat Zacharias kreeg. Hij had niet gelooft wat de engel tot hem had gezegd. Nee, wij moeten eenvoudig geloven wat daar staat. Dat betekent ook dat wij vanuit dat geloof ons al direct tot God mogen wenden en uitroepen: dank u Heere voor deze geweldige genade die ook voor mij geldt!
Moet u dan niet eerst afwachten tot de Geest dat op een of andere wijze aan uw hart gaat bevestigen? Nee, er is geen enkele voorwaarde, dan wat de tekst ons hier voorhoudt en juist in dat eenvoudige geloof, dat in dankbaarheid aanvaarden wat God ons hier voorhoudt, ligt onze redding! Niet in wat wij voelen, meemaken, niet onze verslagenheid, niet ons zondebesef, want dat alles blijft ten diepste een vorm van eigen gerechtigheid. Grijp eenvoudig deze belofte aan en houdt u daaraan vast. Laat het bijbelvers uw innerlijk schoonvegen, zodat al uw eigen gedachten daaruit meer en meer verdwijnen!
En komt de twijfel weer bij u boven. Lees dan opnieuw dit woord en houdt het de duivel voor! Laat zijn Woord in u zijn en leef met dat woord! En de vrede van God zal met u zijn!
Wilt u hulp om verder op de weg van God te leren wandelen, schrijft u mij gerust.
