Wintergenot in het Zweedse Huskvarna

Het is me een wintertje wel! Al weken lang is het kwik niet boven nul geweest. Sneeuw ligt er ook, ook al sinds een aantal weken terug. Wel fijn dat het blijft liggen, dat maakt het wat lichter als je 's avonds buiten bent. Begin deze week kwam er ook nog even 25 cm bij. Sneeuw ruimen is bijna een dagelijkse bezigheid. Ook de weg naar het tuinhek en naar de compostcontainer en de houtvoorraad voor de tegelkachel moet uiteraard begaanbaar blijven.

Regelmatig werk aan de winkel dus...

Zeven jaar geleden, onze eerste winter hier, hadden we ook een strenge winter met langdurige sneeuw en ijs, maar deze winter heeft alles in zich om die van zeven jaar terug glansrijk te overtreffen. Toen lag het Vätternmeer dicht in februari en ik herinner me dat ik met slee en al een kilometer of wat over de ijsvlakte liep.

Zover is het nu nog niet, maar het begin is er wel.... terwijl het nu nog maar half januari is. Het feit dat het meer aanstalten maakt zo vroeg in de winter te bevriezen, betekent dat het water dit keer heel rap is afgekoeld. Maar wat wil je ook na een maandje matige tot strenge vorst....

Deze begindagen
van het nieuwe decennium was het heerlijk om tussen de sneeuwbuien door heerlijk door het bos te wandelen. Als dikke wolpluizen lijkt de sneeuw aan de takken te kleven. Als je er aan voelt merk je ook dat de sneeuw is ingepakt in een flinterdun laagje ijs.

Af en toe sneeuwt het even in het bos als een zuchtje wind, een vogel of de zwaarte van de sneeuw bepaalde takken even doen doorbuigen wat vervolgens tot sneeuwontlading leidt.

De zon op de sneeuw is werkelijk een adembenemend mooi gezicht. Zo harmonieus, zo groots, dat er als vanzelf een verwondering in me opwelt. Het doet me denken aan die magistrale hoofdstukken 37 en 38 van het boek Job waarin o.a. staat dat het God is die de sneeuw gebiedt om op de aarde te vallen.

Jammer dat veel mensen dan gelijk aan een oude man met een baard denken; wat een onzin! Job krijgt er als hij in gesprek is met God ook de vraag of hij is doorgedrongen tot de schatkamers van de

sneeuw.... Job zwijgt stil... Er is veel wat wij mensen niet weten, ook al is haar kennis vanuit menselijk perspectief indrukwekkend. Veel mensen hebben de indruk nu we inmiddels ook veel weten over het weer, dat deze uitspraken in het boek Job daarmee achterhaald zijn.... Maar dan denk ik: het een sluit toch het ander niet uit....? Ik zou tenminste niet weten waarom.... Het is bovendien een zeer gerustgevende zaak te weten dat de grote schepper van de natuur inclusief ons mensen ook de hand heeft in het weer en alles wat daarmee samenhangt.

Niet dat ik dat begrijp, maar dat is dan ook geen voorwaarde... Hij is zoveel groter dan wij kleine mensjes...... Al deze gedachten gaan door mij heen als ik zo in m'n eentje lopend dit schitterend witte gewaad der natuur gadesla.

Wel moet ik regelmatig door 25 à 30 cm hoge sneeuw heen ploegen. Daar krijg je het dus echt warm van! En dat terwijl het vandaag -12ºC is... Na een uurtje stilte en alleen zijn in het bos, met slechts een aantal vogeltjes als toeschouwers, soms wat glibberend op stijle paadjes op en neer wordt het bospad plotsklaps gekruisd door een weg waar de sneeuwschuiver zijn werk heeft gedaan. Wel weer even lekker eigenlijk na al dat gezeul, hoe mooi ook... Als ik op het punt sta onder een aantal hoogspanningskabels door te lopen, dwarrelt schuin voor me een hele lading sneeuw van een van de kabels af. Het is een raar gezicht. Het grootste deel van de kabel is nog volledig ingepakt door sneeuw die aan de buitenkant bevroren is; net een witte slinger. Van een gedeelte van de kabel is de sneeuw nu weg.

Boven het meer hangt als het ware een bewolkings-gordijn, dat het zicht vertroebelt. Het meer toont grauw en donker. Dat is jammer, de foto's tonen altijd mooier met een stralend blauwe hemel, maar zo is het nu eenmaal.

Het leven is ook niet altijd rozegeur en maneschijn. Als ik de bebouwde kom weer inloop en voor me uitkijk doemt een donkergrijze sneeuwwolk op de achtergrond op die eruit ziet als een indrukwekkende bergkam. Even later sneeuwt het weer....

Een paar dagen ben ik weer aan het werk en zie hoe het Vätternmeer langzaam dichtvriest. Vanaf m'n werkplek heb ik een prachtig uitzicht op het meer en elke dag is het weer spannend hoe het meer er dan uitziet. Als ik de volgende dag weer vroeg huiswaarts ga, loop ik een half uurtje langs het meer en beleef genoegen aan de schitterende plaatjes in de natuur, waarvan ik thuis nog wat ga nagenieten. 

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!