Sam.12:23,24 : betekenisvolle Woorden

En hetzelfde geldt voor mij: ook ik moet niet zondigen tegen de HEER en ik moet zeker niet ophouden voor u te bidden en u het goede en rechte pad te wijzen. 24 Dus: heb ontzag voor de HEER en wees hem oprecht, met hart en ziel toegewijd. U hebt immers zelf ervaren welke grootse daden hij voor u heeft verricht. (NBV)

Billy Graham over "als ik mijn leven over kon doen"

Ik las het volgende van Billy Graham in een recent Engels artikel, iets dat me te denken gaf, misschien meer...

"If he had his life to live over again, Graham says he would spend more time immersed in Scripture and theology. He never went to seminary, and his lack of a graduate education is something that still gives him a twinge. "The greatest regret that I have is that I didn't study more and read more," he says. "I regret it, because now I feel at times I am empty of what I would like to have been. I have friends that have memorized great portions of the Bible. They can quote [so much], and that would mean a lot to me now."

Ruth dwells at the center of his world. "At night we have time together; we pray together and read the Bible together every night," he says. "It's a wonderful period of life for both of us. We've never had a love like we have now—we feel each other's hearts."

Hele verhaal lezen? klik hier

piano gratis gestemd ...

Onze piano ontstemt al te vaak, vinden wij en we besloten hem voor een habbekrats ter verkoop aan te bieden. Op de daarvoor geëigende Zweedse "marktplaats" was dat zo gepiept, fotootje erbij en bellen of mailen maar...

Wie schetst onze verbazing als we na enkele uren worden opgebeld door iemand in Norrköping, dat hij langs wil komen. Lena die hem te woord staat, is verbaasd over de snelle reactie en dat degene die belt van zover belt.. Norrköping ligt wel even 140 km noordelijker... Nou ja, wat ons betreft geen probleem natuurlijk.

De verbazing wordt nog groter als blijkt dat de beller tijdens het telefoongesprek kennelijk even het adres noemt aan iemand en het huisnummer noemt: "drieëntwintig". Lijkt niks bijzonders te zijn, maar de oplettende lezer merkt natuurlijk op dat een Zweed het woord "drieëntwintig" niet kent. De beller blijkt een Nederlander te zijn.
Rare Hollanders hoor... komen ze helemaal uit Norrköping om in Huskvarna naar een nagenoeg "waardeloze" piano te kijken... (denkt, zegt Lena)

Een uur of wat later, stopt er een kleine verhuiswagen met aanhanger voor de deur en twee vriendelijke mannen komen binnen; werken beiden als internationale verhuizers en de ene is tevens pianostemmer. Voor vertrek naar Nederland had hij even op internet gekeken op zoek naar geschikte piano en bleek geïnteresseerd in ons merk piano "bogs & voigt". Dacht wellicht iets interessants te kunnen vinden en in NL weer door te kunnen verkopen. Ja, echte handelaren, die Hollanders!

De piano werd grondig geïnspecteerd, de valse toontjes werden "weggestemd", maar het totaal kon uiteindelijk toch niet bekoren, te veel mankementen: een aantal hamerkoppen weren te diep in het frame geslagen bij vorige stembeurten en het gortdroge binnenklimaat had haarscheurtjes op diverse plekken veroorzaakt. Jammer dan, geen pianoverkoop dus, maar wel een weer redelijk gestemde piano en met wat bakjes water in de pianokast zou het ontstemmen aanzienlijk verminderen, volgens de bezoekende expert.
Nou ja, toch wat opgeschoten dus, ook al zou het niet lukken om de piano te verkopen de komende maanden!

Schilderij van Bengt Nordenberg

Gisteren kocht ik een reproductie van een Zweeds schilderij uit het jaar 1857 dat de naam "andakt" draagt.
Het is van de Zweedse schilder Bengt Nordenberg (1822-1902).

Op het schilderij is een scene te zien waarbij een jonge vrouw die de leeskunst eigen is, voorleest uit de Bijbel. In die tijd begon er een grote opwekking in Zweden (vooral Småland) waardoor velen de boodschap over het geloof in de Heer Jezus Christus hoorden en daardoor veranderd werden. In de strijd tegen de enorme alcoholverslaving, werden nu veel verenigingen van geheelonthouders gesticht.

3 boekjes over een zwaar autistische jongen

Het werken als vrijwilliger bij de 2e handswinkel "Bra och Begagnat" in Huskvarna maakt dat ik regelmatig boeken in handen krijg waarvan ik denk: "Dat boek wil ik nog eens verder inkijken" en niet zelden lees ik het boek dan ook.

Dit keer zag ik een boekje over een zwaar autistische jongen, geschreven door zijn moeder. Al lezend werd ik meer en meer enthousiast over haar warme en invoelende wijze van schrijven.

Ze schrijft dat Olof al vier jaar was voordat hij de diagnose "autistisch" krijgt...
Anderen in haar omgeving begrepen eigenlijk al veel eerder dat er iets mis was, maar wilden niets zeggen.... Later schrijft ze dat ze dat toch heeft gewaardeerd. Tja, zelf zou ik dat maar liever eerder gehoord hebben, denk ik dan, maar ik ben op dit punt nu eenmaal geen Zweed, in ieder geval niet op dat punt...

Olofs moeder beleeft het als iets positiefs zodra ze begint in te zien dat het raadselachtige gedrag van haar zoon, bij nader inzien toch een vorm van communicatie van zijn kant blijkt te zijn. Zij leert langzamerhand "zijn" wijze van communicatie meer en meer "aanvoelen". Daarmee leert ze hem kennen als een afzonderlijke persoonlijkheid en doet er ook van alles aan om hem ook als zodanig te respecteren en aan zijn behoeften tegemoet te komen. Zo richt ze haar huis zodanig in dat Olof zich daarin thuis kan voelen en de kans op chaos zo min mogelijk is.

Ze vertelt hoe een taxireis naar school volkomen chaotisch werd als gevolg van het feit dat én de begeleider én de chauffeur op enig moment vervangen zijn door invallers, iets wat Olof kennelijk enorm angstig maakte, omdat hij het gevoel had dat ze hem in de steek hadden gelaten. Steeds meer leert zijn moeder het gedrag dat hij bij zulke situaties vertoont te begrijpen en daar meer en meer op in te spelen.

Het leven als moeder met hem beleeft ze als "nu eens op de bergtop, dan weer in het dal". Haar strijd daarin geeft ze op een eerlijke wijze weer en maakt dat de lezer groot respect krijgt voor deze vrouw die zich zo totaal inzet om haar kind te begrijpen. Mettertijd leert ze zijn ogen, zijn wijze van ademen, zijn bewegingen steeds beter te duiden en daarop ook steeds beter te reageren.

Ondanks dit moeizame leven gedurende 15 jaar ervaart ze desondanks dankbaarheid, ook al erkent ze dat ze dat desondanks niet altijd zo voelt. Het is dan ook vooral een richtingskeuze zonder daarin perfect te zijn. Ze merkt op dat ondanks haar zoon haar in zeker opzicht een bredere kijk op het leven heeft gegeven. De levenspijn heeft ook geleid tot een bijzondere levensvreugde.

In haar laatste boek beschrijft ze de zomer waarin ze als het ware een hel met Olof meemaakt. Hij is op dat moment 14 en lijkt een terugval mee te maken. Olof is tot dan toe steeds aan de zorg van vrouwen is toevertrouwd geweest. Zijn moeder begint echter te begrijpen dat hij toe raakt aan mannelijk contact. Ongeveer gelijktijdig wordt in Zweden de LSS-wet van kracht die gehandicapten zoals ook Olof het recht geeft op persoonlijke hulp op zodanige wijze dat hij in het leven kan staan zoals iedere andere persoon in de samenleving dat kan. Dat betekent dat hij meerdere persoonlijke assistenten krijgt die hem afwisselend 24 uur per dag begeleiden en met hem optrekken in meer jongensachtige bezigheden, iets waardoor Olof enorm "groeit" en zich steeds beter lijkt te voelen. Uiteindelijk leert Olof zelfstandig te wonen, waarbij zijn moeder de zorg heeft dat er steeds voldoende assistenten zijn die de dagelijkse zorg voor hem op zich nemen. Met eindeloos geduld en veel respect kwijten diverse jongere mannen zich van deze taken, iets wat zoals gezegd heel veel betekent voor Olof maar ook voor zijn moeder die hierdoor na 18 jaar eindelijk een normaler leven zelf kan leiden.
De drie boekjes hebben heel veel positieve reacties van lezers tot gevolg gehad en worden ook in psychiatrische opleidingen steevast als waardevolle leerstof aangeboden.

Voor mij die een zelfde soort functie vervul hebben de boekjes veel betekend, enerzijds door de herkenning van de wijze van omgaan met een gehandicapte medemens, anderzijds ook als inspiratie om op die weg door te gaan.

Open de vensterluiken! in "Sporen in de sneeuw" - Patricia St. John

Ik las laatst een kinderboek van de hand van de bekende schrijfster Patricia St. John. Een verrukkelijk boekje! In het Nederlands is het verschenen onder de naam "Sporen in de sneeuw". Ik had het nooit eerder gelezen. Een kinderboekje, dat wel, maar toch met een krachtige boodschap. Overigens is het boekje niet zo maar verzonnen. Het blijkt voor 95% een waar gebeurd verhaal te zijn, dat zich afspeelde in de bergen van Zwitserland!

Een mooie gedachte komt in de vertelling naar voren als Annette in het verhaal in gesprek met haar oma vraagt "maar als je nu iemand haat, kan je dan ook vragen of Jezus in je leven komt?"
"Als iemand een ander haat, zei oma, dan wordt alleen maar nog duidelijker hoezeer iemand het nodig heeft dat Jezus in zijn hart komt wonen. Hoe donkerder een kamer is, des te meer is het licht nodig. Maar ik kan gewoon niet stoppen om Lucien te haten, zei Annette....
Nee, antwoordde oma. Je hebt gelijk. Niemand kan stoppen met het bedenken van duistere gedachten en niemand kan het ook verhinderen. Als je 's ochtends beneden komt en de vensterluiken zijn dicht en de kamer helemaal donker, zeg je dan tegen jezelf dat je eerst de donkere schaduwen en het duister moet verjagen om daarna de luiken te openen en het zonlicht naar binnen te laten?
Natuurlijk niet, antwoordde Annette. Hoe raak je dan het duister kwijt? Uiteraard open ik eerst de luiken en dan komt het licht naar binnen. Maar wat gebeurt er dan met het duister? Dat weet ik niet. Het verdwijnt gewoon als het licht naar binnen valt.

Dat is precies wat er gebeurt als je de Heer Jezus vraagt om in je hart te komen. Hij is liefde en wanneer de liefde in je hart komt, dan verdwijnt de haat, de zelfzucht, de onvriendelijkheid, precies zoals het duister dat verdwijnt als je het licht laat binnenstromen. Proberen de schaduwen te verdrijven zonder het licht eerst toe te laten, is gewoon onmogelijk!" (eigen vertaling).

de ongerechtige man verlate zijn gedachten (Jes.55:7)

De goddeloze verlate zijn weg, en de ongerechtige man zijn gedachten; en hij bekere zich tot den HEERE, zo zal Hij Zich Zijner ontfermen, en tot onzen God, want Hij vergeeft menigvuldiglijk. Jes. 55:7

Een prachtig bijbelvers! Een woord van God voor het Israël van toen, maar ook voor u en voor mij.
Ik zie dit Woord vooral als van grote betekenis voor u als u niet weet, gelooft en belijdt dat u gerechtvaardigd bent door het geloof. Zolang wij nog "buiten" de genade zijn, zegt Rom.3:10 e.v. ons dat wij niet rechtvaardig zijn voor God. En de gezindheid van ons hart wordt ons daar onverbiddelijk voorgehouden: "niemand die verstandig is ... God zoekt..., goed doet...; ja niet tot één toe."

En dan staat er een punt! God ziet ons zo! punt! En dan hoor ik de vraag al komen: "Ja, maar als je nu niet echt beseft dat je onrechtvaardig bent, er niet onder gebukt gaat, wat heb ik dan voor nut van dit bijbelvers? "

De ongerechtige verlate zijn gedachten....! Zou dat ons niet iets te zeggen hebben? Of is het niet veeleer een bevel?
Want wat denkt u Jezus Christus te antwoorden, als Hij u zal vragen "heb je ook je eigen (vrome, van anderen geleende, theologische etc etc) gedachten verlaten, zoals ik je gezegd heb?" "Maar Heere, zult u dan wellicht zeggen. Mij is altijd voorgehouden dat eerst dit en dan dat en dan ..... "
Denkt u dat u het daarmee redt? Echt? Zo ja, dan vergist u zich zeer!

De ongerechtige verlate zijn gedachten....! Welke gedachten eigenlijk? Wel, al onze eigen gedachten, die voortdurend als een "ja maar" naar boven borrelen; gedachten waaraan wij méér waarde toekennen dan aan Gods eigen Woord! Zijn Woord luidt, zo eenvoudig: "De ongerechtige verlate zijn gedachten....!"

En waarempel, opnieuw borrelt daar weer zo'n "ja-maar" op! En straks weer een en weer een.... Dat gaat maar door! Ja, van nature heeft de duivel ons zo ingepeperd met vrome gedachten, dat het allemaal zo gemakkelijk niet gaat, dat wij meer naar hem luisteren, dan naar het Woord zelf! Dan pikken de vogels het goede zaad weg! Realiseert u zich dat wel? Of moet van u hetzelfde worden gezegd als van Israël: "Want het hart dezes volks is dik geworden, en zij hebben met de oren zwaarlijk gehoord, en hun ogen hebben zij toegedaan; opdat zij niet te eniger tijd met de ogen zouden zien, en met de oren horen, en met het hart verstaan, en zich bekeren, en Ik hen geneze.(Mt 13:15)
Want wat baat het u dat wie dan ook u iets anders voorhoudt dan wat de Schrift ons voorhoudt? Zult u zich achter hen verschuilen als u zich zult verantwoorden? Dan hebt niets! Vertrouwt niet op prinsen! Alleen het Woord van God zelf kan ons redden!

"De ongerechtige verlate zijn gedachten....!" Ja, dat blijft toch uw eigen, persoonlijke zaak en verantwoordelijkheid! Hier en nu! Niemand kan zich straks verantwoorden door te zeggen dat die en die bekeerde man of vrouw het zus of zo hebben gezegd. Wij worden opgeroepen Gods Woord te geloven niet dat van mensen, hoe vroom of godvruchtig ook!

"De ongerechtige verlate zijn gedachten....!" Wat betekent dat nou echt? Wel, als u beseft dat u er ellendig aan toe bent, doordat al uw vrome gedachten u tot nog toe geen steek verder hebben gebracht op de weg tot God, dan hebt u een juiste positie! Zo lang u denkt dat u door zelf dingen te doen, kerkgang of wat niet al God kunt behagen, verwerpt u ten diepste Gods Woord en zijn oordeel over u. Maar nogmaals, ziet u in dat het er hopeloos met u voorstaat, dan wil God dat u die onnutte gedachte, die bakken die geen water houden verlaat! Nu! Op dit moment! Roep het uit tot God: Heere, ik wil al mijn eigen gedachten verlaten, want zij hebben mij niet geholpen. Als u innerlijk bereid bent die stap te nemen, dan lezen we verder wat het vervolg van deze tekst zegt: "en bekere zich tot de Heere". Ja maar dat kan ik toch niet zelf? zal het wellicht tot direct weer naar boven borrelen bij u.... "De ongerechtige verlate zijn gedachten....!" Dat hebt u toch zojuist gedaan? Erken toch uw zonde voor God, dat u Hem steeds weer tegen spreekt! Ja, hoe is het eigenlijk mogelijk dat u, en wij allemaal van nature, zo gemakkelijk Gods bevel "... en bekere zich tot de Heere" ongeldig verklaren! Ziet u wel dat de boze in uw eigen hart precies dezelfde tactiek gebruikt als hij eens deed bij Eva in het paradijs!

De ongerechtige verlate zijn gedachten....en bekere zich tot de Heere!
Maar hoe doe ik dat dan, vraagt u en tegelijkertijd komt al weer het volgende boven... "ja-maar ik kan niets uit mijzelf.... of niet soms?
We lezen nog even verder: "..., zo zal Hij Zich Zijner ontfermen, en tot onzen God, want Hij vergeeft menigvuldiglijk."
U krijgt opdracht zich tot Hem te wenden (bekeren) door u af te wenden van uw eigen gedachten - u laat ze los! - en bent bereid u volkomen te verlaten op de Woorden van God. Dat is u te bekeren tot God. Dat is bovenal een innerlijke daad van het hart. En God zegt eenvoudig dat u dat moet doen. U moet dat niet tegenspreken, maar eenvoudig doen. Dat betekent niet dat u vanaf dat moment in uw practische leven veranderd bent, maar wel dat u de bereidheid toont naar God toe om te gaan veranderen naar alles wat Hij u in zijn Woord voorhoudt. U klampt zich van nu af aan steeds en uitsluitend vast aan dat Woord van God! Dat is het teken van bekering. De rest komt door de inwerking van Gods Geest van zelf! U wordt door die keuze van boven geboren. En er is geen baby die zich vanaf de geboorte ook maar een moment afvraagt of ie wel groeit! Daar mag u God voor vertrouwen, want we hebben het gelezen. "..., zo zal Hij Zich Zijner ontfermen, en tot onzen God, want Hij vergeeft menigvuldiglijk."

Is dat een kwestie van afwachten totdat gaat gebeuren. Nee! Gods ontferming geldt altijd hier en nu! Hij heeft het immers zelf gezegd! Waarom dan twijfelen! Dat was toch het verwijt dat Zacharias kreeg. Hij had niet gelooft wat de engel tot hem had gezegd. Nee, wij moeten eenvoudig geloven wat daar staat. Dat betekent ook dat wij vanuit dat geloof ons al direct tot God mogen wenden en uitroepen: dank u Heere voor deze geweldige genade die ook voor mij geldt!

Moet u dan niet eerst afwachten tot de Geest dat op een of andere wijze aan uw hart gaat bevestigen? Nee, er is geen enkele voorwaarde, dan wat de tekst ons hier voorhoudt en juist in dat eenvoudige geloof, dat in dankbaarheid aanvaarden wat God ons hier voorhoudt, ligt onze redding! Niet in wat wij voelen, meemaken, niet onze verslagenheid, niet ons zondebesef, want dat alles blijft ten diepste een vorm van eigen gerechtigheid. Grijp eenvoudig deze belofte aan en houdt u daaraan vast. Laat het bijbelvers uw innerlijk schoonvegen, zodat al uw eigen gedachten daaruit meer en meer verdwijnen!
En komt de twijfel weer bij u boven. Lees dan opnieuw dit woord en houdt het de duivel voor! Laat zijn Woord in u zijn en leef met dat woord! En de vrede van God zal met u zijn!

Wilt u hulp om verder op de weg van God te leren wandelen, schrijft u mij gerust.