12 juli 2006

knarsetandend

Vandaag las ik iets uit Matt. 22...

“Vriend, hoe ben je hier binnengekomen terwijl je niet eens een bruiloftskleed aanhebt?” De man wist niets te zeggen. 13 Daarop zei de koning tegen zijn hofdienaars: “Bind zijn handen en voeten vast en gooi hem eruit, in de uiterste duisternis, waar men jammert en knarsetandt.’ (NBV)

Iedereen - goed of slecht - kreeg het aanbod om te komen tot het feest. Iedereen in die tijd kreeg ook bruiloftskleding om aan te trekken van de uitnodigende partij.

Wat een evangelie! Iedereen wordt uitgenodigd om tot God te komen en verkijgt daarbij zonder hij er iets voor hoeft te doen de benodigde bruiloftskleding, dat is Jezus Christus die onze mantel der gerechtigheid is. Door zijn verzoenend werk op het kruis wordt ons dit aanbod gedaan.

Geen geloof hechten aan het aanbod van die genade van God is gelijk aan het afwijzen van de bruiloftskleding.

En dan .... sta je daar als kerkganger of religieus geïnteresseerde plotseling voor Gods aangezicht en je hebt geen bruiloftskleding aan. Om op je tong te bijten! Want als het feest dan begint, mag je er niet bij zijn, ook al had het gekund, maar je hebt het afgewezen, om wat voor (vrome) smoes dan ook. Dat wordt dan iets om eeuwig spijt van te hebben. Wie zou dàn geen tandenknarsen, want er is dan geen weg terug! Nu nog wel!

Hmm.... heb je al tot zover gelezen dan stel ik je reactie uiteraard op prijs...