Reactie op "Mijn meest walgelijke blog post"

Deze post is een reactie op een blog met als titel "DIVINE DECAY – JEZUS, MIJN TWIJFEL EN MIJN VRAGEN" 

De oorspronkelijke blogpost : https://divinedecayblog.wordpress.com/2016/05/27/mijn-meest-walgelijke-blog-post/ 

 

De kern van deze blogpost cirkelt volgens mij rond de vraag of Petrus ja dan nee manipuleert als hij schrijft: "En als zij die zich door hun kennis van onze Heer en redder Jezus Christus hebben losgemaakt van het vuil van de wereld, daar weer in verstrikt raken en er opnieuw door worden beheerst, zijn ze er erger aan toe dan voorheen. Het was beter voor hen geweest de weg van de rechtvaardigheid nooit gekend te hebben dan die weg wel te kennen, en zich vervolgens af te wenden van het heilige gebod dat hun is overgeleverd. Op hen is het spreekwoord “Een hond keer terug naar zijn eigen braaksel” volledig van toepassing, of “Een gewassen zeug rolt al snel weer door de modder”. 2 Petrus, hoofdstuk vers 20-22 

Er zijn minstens twee mogelijkheden om dit citaat te lezen: 

 1) Als Petrus inderdaad manipuleert, wat betekent dat dan? Het woord manipuleren heeft in zich dat iemand op een slinkse en valse wijze iemands gemoed probeert te beïnvloeden tot het doen van dingen die hij anders niet zou doen. De vraag is dan wat Petrus eigenlijk nastreeft. Wat levert het hem op om zo te schrijven? De meeste mensen die manipuleren willen immers iets voor zich zelf bereiken door intriges en het gaat dan doorgaans om eer, macht, geld of sex. Is iets daarvan van toepassing op Petrus?
De vraag is of de verhalen in de evangeliën en Handelingen waarin Petrus een rol speelt aanleiding geven om hem als slinks, oneerlijk of manipulatief te beoordelen. En is het logisch om te verwachten dat iemand die aan het eind van z'n leven bereid is te worden gekruisigd voor zijn overtuiging manipulatief zou zijn? 

2) De tweede optie is dat Petrus gewoon niet manipuleert maar eerlijk en serieus is in wat hij schrijft. Lees bv wat hij schrijft in zijn eerste brief over het vooruitzicht voor een christen - ik citeer:

"Geloofd zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, die ons naar zijn grote barmhartigheid door de opstanding van Jezus Christus uit de doden heeft doen wedergeboren worden tot een levende hoop, 4 tot een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkelijke erfenis, die in de hemelen weggelegd is voor u, die in de kracht Gods bewaard wordt door het geloof tot de zaligheid, welke gereed ligt om geopenbaard te worden in de laatste tijd." Hst.1

Gesteld dat het waar is wat hij schrijft, dan zou dat wellicht eerder duiden op zorg en betrokkenheid op hen die dreigen af te glijden door te geloven in de leugens van de satan, die volgens Jezus een leugenaar is vanaf het begin. Zijn boodschap is dan: laat je niet misleiden want als je het loslaat ben je er erger aan toe dan voorheen, want toen kon het evangelie je leven veranderen en kreeg je een fantastisch perspectief maar laat je je verleiden door satan dan ben je dus ook niet meer vatbaar voor die uitweg die het evangelie biedt. 

Ieder die dit leest, doet er denk ik goed aan zich serieus af te vragen of het wel zo logisch is om aan te nemen dat Petrus manipuleert. Zo niet, dan vervalt wellicht de kern van deze blogpost.

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Eén voor allen, Inge van Wijnen

Gedurende enkele weken heb ik mij verdiept in een dikke pil van een boek, Eén voor allen, geschreven door Inge van Wijnen. 

Tot zo ongeveer halverwege heb ik vooral genoten van de wijze waarop de schrijfster op een warme en persoonlijke manier schrijft over het leven met God en daarin vooral naar voren laat komen hoe ze geleerd heeft om zich in de dingen van het leven tot Hem te wenden in het geloof dat Hij alle dingen weet en zijn plan volvoert. 

Al eerder geeft ze aan erg geporteerd te zijn van de z.g. concordante vertaling, een vertaling die elk woord in de grondtekst weergeeft met één en het zelfde woord in de vertaling. Dat lijkt heel verhelderend, maar tegen zo'n wijze van vertalen bestaan ook grote bezwaren, daar de betekenis van een grondwoord niet één op één vergelijkbaar is met een woord in de doeltaal. Het grondwoord heeft in principe ALTIJD betekenissen in zich die het gebruikte woord in de doeltaal niet heeft.  In principe is dit het probleem met elke vertaling. Dat geldt vooral voor de vertaling vanuit het Hebreeuws daar het Hebreeuws een open taal is waar woorden vaak meerdere betekenissen hebben. Eén wordt er gekozen en de anderen blijven onzichtbaar. Concordant vertalen lost dat probleem bepaald niet op, sterker nog, het wekt de indruk dat de vertaling daardoor meer betrouwbaar wordt. Dat is evenwel zelfbedrog. Een woord kan alleen goed worden verstaan vanuit de directe en daarna bredere context van de Schrift,

De schrijfster geeft overigens veelal de NBG of SV, PLUS de concordante vertaling weer. Dat maakt het lezen er niet bepaald gemakkelijker op. 

Ongeveer halverwege het boek wordt ook duidelijk dat de schrijfster een aanhanger is van de z.g. alverzoening, de leer die stelt dat uiteindelijk alle mensen na kortere of langere tijd van lijden tot inkeer en behoudenis komt, een gedachte die al heel oud is en o.a. bij vroege kerkvaders al teruggevonden wordt. Dit gedachtengoed is evenwel door de kerkgeschiedenis heen als dwaalleer afgewezen. Geheel onterecht meent de schrijfster en geeft haar visie ten beste met behulp van tal van schriftplaatsen. 
Het is gemakkelijk om in dat betoog te worden meegenomen, want wie heeft nooit geworsteld met de vraag of het God wel goed en rechtvaardig kan zijn als het lijden geen einde zou kennen zoals de leer over de hel als eeuwige zijnstoestand van de ongelovigen doorgaans wordt afgespiegeld. Is het geen bangmakerij waar men zich mee bezig houdt in de kerk en is niet Satan feitelijk winnaar als straks blijkt dat er meer mensen verloren gaan dan dat er behouden worden. Tsja als je het zo bekijkt... 

Deze redeneringen vormen de start van een eindeloze rij bijbelteksten die op het eerste gezicht deze visie lijken te ondersteunen. Het gebruik van wat veranderde betekenissen lijkt de doorslag te geven voor deze gedachtengang. 
Bij het zorgvuldig lezen van de redenatietrant blijkt evenwel dat men start in menselijke redenaties à la "kan het echt zo zijn dat … ?" "Is God wel echt rechtvaardig als zus en zo...?" Die gedachtengang deed mij direct denken aan de woorden van de slang in de hof van Eden: "God heeft zeker wel gezegd: Gij zult niet eten van enige boom in de hof?" waarbij Gods woorden in twijfel getrokken worden en vervolgens in diskrediet worden gebracht. 
Het is echter een groot gevaar als wij ons verstand en eigen inzicht tot maatstaf maken voor het verstaan van de Schrift. En als we menen dat bepaalde gedachten ons onjuist voorkomen dan is het van belang om te zoeken naar een bevestiging ervan in de Schrift. Vooral als de Schrift op heel veel plaatsen spreekt over een eeuwige straf, van pijniging tot in alle eeuwigheid, dan moet je je afvragen of schriftplaatsen die de indruk wekken dat het wel goed komt met iedereen die andere schriftplaatsen qua inhoud en betekenis ongedaan maken. 
Het probleem is evenwel dat de schrijfster met geen enkele schriftplaats op de proppen komt die onomwonden duidelijk maakt, dat de eeuwige straf uiteindelijk ophoudt en dat de geoordeelden bovendien alsnog behouden worden. Die koppeling is puur gebaseerd op menselijk redeneren. Dat denken is op zich niet onbegrijpelijk maar om die reden nog niet te rechtvaardigen. 
Wie zich laat verleiden in die gedachte mee te gaan, zal namelijk ook heel gemakkelijk meegaan met alle vervolgstappen en uiteindelijk tot de laatste stap overgaan, namelijk dat ook Satan voor zijn opstandige rol geschapen is en uiteindelijk weer zal worden hersteld. Maar hier vormt de redenering de dragende balk die vervolgens ogenschijnlijk door schriftplaatsen wordt ondersteund. Het lezen van die schriftplaatsen in het verband waar ze staan, maakt echter veelal direct duidelijk dat de lezing een andere dient te zijn. 

Voor wie zich verder wil verdiepen in de details verwijs ik naar :
1) Alverzoening is een dwaalleer
2) De alverzoeningsleer van de St. Ebenhaezer

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Nog zo'n creatie! Echt evolutie?

Mijn voorgaande blogje was natuurlijk wat ik een emotieblog zou willen noemen. Met dit vervolg wil ik de vorige echter een wat serieuzer karakter geven.

Hier links staat maar een deel van een foto die je echt even moet gaan zien, vind ik. Je moet hem even bij de rechthebbende fotograaf gaan bekijken, die van mij alle lof krijgt voor zo'n schitterende opname.

Eerlijk gezegd was ik even in twijfel of het wel om een echt bestaand insekt zou gaan, maar de oorsprong van de foto benam me die twijfel. Ik neem aan dat je inmiddels even gekeken hebt en ook even stil bent geweest van verwondering. De modesigners van Parijs zijn hier nog niks bij naar mijn bescheiden mening.

Even echt serieus! 

Kijk, met mijn vorige blog met die lion fish heb ik wellicht meerdere lezers even flink

On the liberation of Binumarien women

I really enjoyed reading the story here below! Do it you too!

For many years, Des and Jenny Oatridge lived in a small village in New Guinea among the Binumarien people to learn their language and translate the Bible for them. The village was nestled in an isolated valley in the New Guinea Highlands. The people had almost no knowledge of the outside world, were prone to sickness and early death, lived a subsistence existence, and there was frequent violence.

Des Oatridge speaks in Binumarien on return visit in 2006, some 20 years after he and Jenny completed their translation and left the village.

Lutheran missionaries had come into the area decades before and set up a village church. It used a language called Kate, which was the language of early Lutheran pastors from far away on the coast. Consequently the Binumariens understood almost nothing of the gospel. They believed that the Bible was mostly stories of spirits and magic rituals, and they had developed other distorted ideas about what it said.

Once the Scripture was translated into their mother tongue, it was truly remarkable

Waard om lief te hebben?

Wij kunnen het leven wat God bedacht voor ons met inbegrip van de persoonlijkheid die Hij ons toedacht slechts voluit uitleven als we niet alleen weten met ons verstand, maar ook in ons binnenste ervan overtuigd zijn dat God ons van eeuwigheid heeft liefgehad, ons nog altijd en bij voortduring bestendig liefheeft en ons voor altijd zal liefhebben.

Dat diepe gevoel van zekerheid en veiligheid waarnaar wij verlangen vraagt om liefde als levensruimte, precies zoals lucht voor de vogels en water voor de vissen.

Als ons eigen besef van die liefde (ernstig) beschadigd is zullen we er van alles aan doen om dat te compenseren. Wij doen van alles en nog wat opdat anderen maar van ons zullen houden.
Jongens/mannen willen de sterkste, de snelste, de knapste, de meest intelligente zijn om deze liefde te krijgen of te behouden.
Meisjes/vrouwen willen de allermooiste zijn om precies dezelfde reden.

Lukt het niet zo best dan gaan we trainen, afvalkuren volgen, kiezen we voor

Elisabeth Maria Beskow (Runa) 1870-1928

Altijd geïnteresseerd in boeken als ik ben kreeg ik onlangs een artikel onder ogen van iemand in Nederland die interesse had voor de Zweedse schrijfster Runa, pseudoniem voor Elisabeth Beskow die leefde van 1870-1928.

Omdat ik zelf in Zweden woon, meende ik er goed aan te doen na te gaan wat ik over deze schrijfster kon vinden. Zelf had ik nooit van de schrijfster gehoord maar werd toch wel wat nieuwsgierig op basis van het gelezen artikel. Ik las een biografie over haar en geef nu hieronder weer wat ik te weten kwam.

Elisabeth is opgegroeid in een gezin van gegoede stand, waarin vijf kinderen werden geboren en waarvan Elisabeth de vierde was.

Haar vader was Gustaf Emanuel Beskow wiens voorvader eind 18e eeuw vanuit Duitsland naar Zweden emigreerde.

Gustavs vader was grootgrondbezitter. Gustav zelf werd een sociaal bewogen predikant, zowel evangelisch als piëtistisch in hart en nieren. Hij stichtte een eigen jongensschool in het onderhuis voor 300 jongens!
Deze school kreeg zodanig positieve waardering dat zelfs de prinsen en prinsessen aan het hof hier op school gingen, waardoor hij in contact kwam met het koninklijk huis en daar ook hofpredikant werd.

Elisabeths vader deed zijn dochter Elisabeth gedurende de drie eerste jaren (6-9) op deze jongensschool. Dat was geen makkelijke tijd voor haar en ze miste het contact met andere meisjes. Hoewel ze meisjes van eigen leeftijd miste, had ze plezier in de jongensspelletjes en schrijft ergens dat ze zelf ook graag een jongen was geweest. Later krijgt ze les op een privéschool.

Haar broer Henry is 1,5 jaar ouder dan zij en met hem trekt ze heel veel op totdat hij op 11 jarige leeftijd sterft binnen slechts enkele dagen als gevolg van een longontsteking.

Haar vader beleeft het sterven van Henry vooral vanuit de christelijke verwachting van de heerlijkheid die iedere christen ten deel zal vallen als hij Christus heeft leren kennen als Heiland en Redder. De laatste woorden die de jongen uitspreekt zijn tekenend voor het geestelijk klimaat in het huisgezin: "Ga uit, predik het evangelie!" Elisabeth die al heel jong zeer verknocht is aan haar vader heeft op een natuurlijke wijze diens zienswijze op de dood van haar broer gevolgd. Daarmee is een sterk stempel van geloofsvertrouwen op haar leven gezet. Al eerder overleed het jongste kind Lotte toen ze nog maar 6 maanden oud was. Bernhard en Anna waren haar resterende broer en zus.

In haar dagboekje schrijft ze ook over haar oma, de moeder van haar vader waar ze erg veel van hield vanwege haar vriendelijkheid en oprechte belangstelling die ze steeds liet merken voor haar kleindochter. Toen deze vrouw stierf was Elisabeth 14 jaar en veel sterker was het gevoelde gemis aan deze vrouw dan vijf jaar eerder het geval was toen haar broer stierf.

Elisabeths gevoeligheid voor de dingen van het leven, werd al jong opgemerkt door anderen in haar familie zoals blijkt uit een gedicht dat haar oom maakte en waarin hij zijn wens tot uiting brengt dat zijn nichtje een eenvoudig leven zal willen leven te midden van de gewone mensen en daarbij steeds zou vertrouwen op de lichtglans van de Heiland die haar leven wilde leiden "tot in 's hemels zalen".

Al jong bood ze zich aan als vrijwilligster om te helpen in het werk van de zondagsschool. Daarmee is zij doorgegaan totdat doofheid het haar onmogelijk
maakte om de kinderen te kunnen verstaan.

Met het opgroeien ervaart Elisabeth dat haar leven te gladjes verloopt. Ze is niet echt genoodzaakt te werken voor haar levensonderhoud maar voelt zich nutteloos. Ze wil zich inzetten voor de lijdende medemens en de verpleegstersopleiding volgen.  Ze start haar opleiding op "de Sabbatsberg" in Stockholm maar het werk valt haar erg zwaar en ze krijgt geregeld hartklachten die haar lichamelijk uitputten. Bovendien voelt ze zich nog geheel onbekwaam na de 12 maanden durende opleiding voor het verantwoordelijke werk wat haar wacht.
In die periode komt ze in contact met zusters van het Sofiahuis waar ze zich erg aangetrokken weet door de wijze van werken en verzoekt om overplaatsing daarheen (1893). Had ze voorheen nog thuis gewoond, nu zou ze intern komen te wonen tijdens de opleiding, maar gelijktijdig de verplichting aangaan om daar minimaal drie jaar te werken als verpleegster.

Ze krijgt daar drie hartsvriendinnen waarvan er één trouwt met haar broer Bernhard. Na enkele jaren ervaart ze hoe deze werkkring haar feitelijk onmogelijk wordt gemaakt door haar aanhoudende hartklachten. Dat verdriet haar zeer.

Veel van de zomerse vakanties brengt E. in familiekring door in Öregrund in de eilandenarchipel van Stockholm waar haar vader een zomerhuis heeft gekocht.
Hier wordt veel gezeild en gezwommen. Ze schrijft er gedichten en het buitenleven doet haar lichamelijk goed.

In 1895 brengt ze de zomer door in de provincie Jämtland (Gullgruva) waar ze geniet van de natuur van het bergachtige gebied. Ze leest graag boeken van Thomas à Kempis en zoekt geregeld de eenzaamheid op.
Na het op 65-jarige leeftijd overlijden (1899) van haar vader heeft ze gedurende een aantal jaar 1899-1914 vooral veel gereisd.

Zo verbleef ze in Duitsland, Italië, Oostenrijk, Frankrijk, Lapland, Noorwegen, Engeland en Nederland, veelal per trein. Ze reisde eerst veel samen met haar iets oudere zus Anna. Later reisde ze met een nicht.  Anna overleed echter in 1906 en haar broer Bernhard in 1907. Dat was een moeilijke tijd voor haar. Ongetrouwd als ze is, blijft ze alleen over van de vijf kinderen.

Vanuit Hamburg reist ze in juli 1914 naar Amsterdam, Den Haag en Leiden. Ze schrijft als volgt over dat bezoek "De vriendelijke, blije mensen, de aansprekende natuur, de schilderachtige stadjes met hun propere en sympathieke hotels en tot slot maar niet in de laatste plaats de mooie kunstverzamelingen, dat alles bij elkaar droeg bij tot iets waardevols".

In 1928 is ze na een klein jaar van ziekte aan maagkanker overleden. Haar moeder leefde toen nog en heeft haar man en al haar vijf kinderen overleefd.

Elisabeth als schrijfster

Al sinds jong meisje is Elisabeth gewend om dagboekaantekeningen te maken. Deze aantekeningen krijgen na het verlaten van de verpleging een steeds meer verhalende vorm en in het geheim schrijft ze haar eerste roman waarin ze haar eigen worsteling verwoordt rond haar lichamelijke moeiten en niet langer in de verpleging werkzaam te kunnen zijn. Ze laat het manuscript aan haar vriendin lezen, die er verrukt over is. Onder de pseudoniem Runa wordt het boek "Alles of niets" in 1895 uitgegeven bij de uitgeverij van de kerkelijke vereniging EFS (een evangelisch-nationale vereniging binnen de voormalige staatskerk in Zweden).

Interessant is de achtergrond van haar pseudoniem. Haar vader was zeer bekend en jarenlang voorzitter van EFS.

Als ze haar eerste boek had gepubliceerd als Elisabeth Beskow was haar boek natuurlijk beoordeeld als geschreven door de zeer gewaardeerde predikant Beskows dochter. Om begrijpelijke redenen wilde ze dat niet. Ze wilde dat het boek op eigen merites zou worden beoordeeld. Ook was het in die tijd bepaald geen gemeen goed dat vrouwen in de openbaarheid traden en ze wilde ook om die reden niet met name bekend zijn als schrijfster. Ze kreeg een geweldig positieve respons van haar lezers. Door die respons gaat ze al meer inzien dat Gods weg met haar anders loopt dan ze oorspronkelijk zelf wilde uitstippelen. "Runa" betekent overigens oud-germaans schrift.
Haar volgende boeken werden allemaal met groot enthousiasme ontvangen onder het publiek en de ene druk na de andere volgde.

De literaire pers reageerde in eerste instantie zeer negatief en deed haar schrijfstijl af als uitsluitend vroom-religieus maar in het geheel niet literair. Ongetwijfeld is dat ook een juiste constatering. Haar boeken vormen geen tijdsdocument waarin het algemene denken van die tijd werd weergegeven. Wel kan worden gezegd dat er een progressie in haar romans valt op te merken waarbij de persoonlijkheden steeds boeiender getekend worden. Na haar eerste belangwekkende roman Wildvogel (1911) neemt de kritiek af en wordt duidelijk dat Elisabeth Beskow een geheel eigen stijl heeft ontwikkeld die leidt tot een steeds toenemende waardering en populariteit onder haar eigen lezersgroep. Ook wil ik opmerken dat die romans die door de pers het meest werden afgekraakt door de lezers het meest werden gewaardeerd, getuige de aantallen bemoedigende brieven die zij kreeg. Aan het begin van de 20e eeuw was zij op Selma Lagerlöf na de meest gelezen schrijfster in Zweden!! Haar wens was niet om zich een naam als schrijfster te verwerven, literatuur produceren was niet haar doel; het ging haar erom haar lezers te dienen met gedachten die hen zouden brengen tot Christus en tot een diepere kennis van het leven met Hem!

Er ontstaat al spoedig ook interesse voor haar boeken in het buitenland. Het is wellicht niet verbazingwekkend dat haar meest gewaardeerde romanwerken waarin haar evangelisch-piëtistische inslag duidelijk merkbaar is allemaal zijn vertaald in zowel het Duits als het Nederlands. Enkele romans werden ook vertaald in het Noors, Deens, Fins, IJslands, Engels, Frans en Tsjechisch.

Beoordeling
Opvallend is dat er nauwelijks dingen gebeuren in haar leven, over langere perioden valt nauwelijks meer te zeggen dan dat ze reisde en boeken schreef. Dat is wellicht niet "spannend" te noemen in moderne zin. Daar kan echter iets aantrekkelijks in liggen. Waar wij in onze tijd worden gebombardeerd met de noodzaak om maar veel mee te maken, je leeft immers maar één keer, heeft haar leven een ander perspectief. Het is van betekenis geweest op een andere manier. Dat kan wellicht de gevoelde druk wegnemen voor gelovigen die net als anderen altijd maar druk druk menen te moeten zijn, eigenlijk niet meer aan nadenken over het leven toekomen...

Natuurlijk hebben deze boeken betrekking op een heel andere tijd, maar naar mijn oordeel doet de gejaagde 21e eeuwse mens er goed aan om geregeld eens terug te blikken, indrukken op te doen hoe christenen van vroeger tegen het leven aankeken. Misschien moeten we dan wel constateren dat wij aanmerkelijk oppervlakkiger zijn geworden. Hoe dat ook zij en dat zal zeker voor ieder weer anders zijn, meen ik dat het nuttig kan zijn zo maar eens een boek van vroeger ter hand te nemen, zeker als bekend is dat zo'n boek zo veel heeft betekend voor vroegere lezers. Dat zou wel eens tot verrassende en waardevolle ontdekkingen kunnen leiden. Wat ik van haar tot dusver gelezen heb, heb ik met veel interesse en waardering gelezen. Haar boeken staan nog massaal in het magazijn van de regionale bibliotheek hier en zijn via internet gelukkig prima toegankelijk. Ook zijn haar boeken via de Zweedse tweedehandsboekenbeurs nog altijd gemakkelijk aan te schaffen. In Nederland zijn de vertalingen die veelal van oudere datum zijn, minder gemakkelijk te vinden.

Iedereen die haar boeken, leest of gelezen heeft is uiteraard welkom om even te reageren als reactie op deze blog.

Overzicht van Elisabeths romans met het uitgiftejaar van de oorspronkelijke titel en evt Nederlandse titel tussen haakjes. Ze heeft ook kleinere werkjes geschreven die niet hieronder zijn vermeld maar specifiek voor kinderen werden geschreven.

1895 Allt eller intet (Alles of niets) /g

1896 Från skogarna och fjällen
1898 Vardagsliv /g
1900 Ljudande malm /g
1901 Ellas uppgift
1902 På Elghyttan
1903 Nina
1903 Var rädd om din krona
1904 Gamle prästen i Hornsjö (De oude dominee van Hornsjö en andere verhalen)
1904 Sagor och berättelser för barn
1906 Med blicken mot det osynliga (Ofschoon hij gestorven is) /g
1906 Brita
1907 Katri
1908 Crucifixus
1909 Röster (Stemmen) /g
1910 Av jordens stoft (Uit het stof der aarde)
1910 Den ljusnande framtid
1911 I vildmarken
1911 Vildfågel (Wildvogel) /g
1912 Korsfararne
1913 Vildfågels fäste /g
1913 En tonskapelse /g
1914 Hans moders Gud (De God zijner moeder)
1915 Han och hans hustru (Hij en zijn vrouw) /g
1916 Grannarna i Västanfors
1917 Sif (Sief)
1918 Birger Löwing (Birger Löwing)
1919 Skalunga I (Skalunga) /g
1920 Skalunga II /g
1921 Ols Barbro (Ols Barbro)
1922 Fostersyskonen
1923 Hans ögons ljus (Het licht zijner oogen)
1924 Ekekronas (De familie Ekekrona)
1925 Fader och son (Vader en zoon)
1925 Gossar och flickor
1926 Trettonåringar
1926 Skiftande dagrar
1927 Testamentet
1927 Vårdrömmar
1928 Förnyelse
1929 Släktarvet
1930 Vid skiljevägen /g
1931 Bröllopet på Lönnvalla
1932 Tre människor
1933 Agneta Folkvangs levnadssaga
1934 Efterskörd. En samling berättelser
/g = gelezen

Geraadpleegde bronnen:
Maja Beskow: Förfatarinnan Runa, Stockholm 1932
Olov Gunarsson: En bok om Runa, Stockholm 1956

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

We zullen Hem zien zoals Hij IS!

"Bedenk toch hoe groot de liefde is die de Vader ons heeft geschonken! Wij worden kinderen van God genoemd, en dat zijn we ook. Dat de wereld ons niet kent, komt doordat de wereld hem niet kent. 2 Geliefde broeders en zusters, wij zijn nu al kinderen van God. Wat we zullen zijn is nog niet geopenbaard, maar we weten dat we aan hem gelijk zullen zijn wanneer hij zal verschijnen, want dan zien we hem zoals hij is." 1 Joh 3:1-2 (NBV)

Deze woorden hebben een diepe betekenis... Dat hebben ze eigenlijk al zonder er al over na te denken. Vanochtend raakten ze me echter opnieuw en ik verwoord hier wat gedachten die bij me boven kwamen tijdens het lezen en "overpeinzen"...

Johannes, de discipel die Jezus liefhad, begint in dit gedeelte zijn vreugde te uiten over de liefde van de Vader die zich vooral daarin toont dat we niet alleen kinderen Gods genoemd worden maar het ook werkelijk zijn, onafhankelijk van hoe we ons af en toe voelen... voeg ik daar dan even aan toe. 
Wie kinderen heeft, weet hoe dat is. Ook al gedragen ze zich lang niet altijd zoals je je zou wensen, toch blijf je van ze houden. Je kunt als het ware niet anders. God is ook zo; "erger" zelfs! Hij die liefde IS, zou Hij zijn kinderen niet lief hebben?

Het is niet zo

Oud-Jönköping

Op het web zag ik een leuk 13-minutenfilmpje over Jönköping en Huskvarna van 1960, indertijd gemaakt ter bevordering van het turisme in deze streek.
Zelf vind ik het natuurlijk gewoon erg leuk om te zien hoe het er ruim 50 jaar geleden allemaal uitzag, veel is gebleven, maar veel is ook veranderd.
Vooral aan de kledij is wel heel goed te zien dat de mensen overduidelijk uit een heel andere tijd stammen, ook al praten we over slechts 50 jaar verschil.
De meeste oude houten gebouwen sinds het ontstaan van de stad in 1200 zijn ten prooi gevallen aan het vuur. Enkele bijzondere stenen gebouwen maar ook enkele houten winkelstraten zijn gelukkig bewaard gebleven, evenals andere oude cultuurmonumenten. Kortom er is hier best het nodige te zien... :)
Nog even wat dingen die me verder in het filmpje zijn opgevallen:

• 51 jaar geleden waren het net als nu ook Volvo en Saab die massaal de wegen bevolkten ....
• Ook al is er natuurlijk veel veranderd en is het allemaal veel meer bebouwd toch is het allemaal nog erg herkenbaar landschap met z'n naar mijn oordeel aantrekkelijke kanten. Het is goed wonen hier :)
• De straten met busverkeer zijn nu tot grotendeels autovrije winkelstraten geworden
• Alle mensen die we zien op het filmpje, zijn anno 2011 redelijk bejaard dan wel inmiddels overleden! Blijft een raar idee vind ik...
• De filmkleuren zijn allemaal wat aan de fletse kant maar de werkelijkheid is beslist kleurrijker :)
• Grappig om de veelal (zwarte of grauwe!) auto's van die tijd links te zien rijden; in 1967 ging men over op rechts-rijden.
• De manier van praten is wel veranderd; je hoort gewoon dat het niet van deze tijd is, iets wat je natuurlijk in elke taal wel zult hebben.
  
  Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

gedachten en in gesprek over facebook

Facebook? Nee, niks voor mij hoor, kost veel te veel tijd. Stel dat iemand kwaad wil, ben je heel makkelijk te vinden en kunnen ze heel makkelijk heel veel over je te weten komen en je weet maar nooit ....

Zo heb ik tot voor kort ook gedacht. En al die argumenten blijven eigenlijk ook gewoon geldig, want als je niet uitkijkt, kost het ook een boel tijd en je schrijft gemakkelijk te veel over jezelf, maar ...

• gelijktijdig is het ook een vorm van communiceren waardoor je ook gemakkelijk contact kunt hebben met mensen die je anders niet zo gauw zult ontmoeten;
• een paar regeltjes schrijven naar iemand, kan veel betekenen voor die persoon;
• wil je een goeie invloed uitoefenen dan moet je ook wel zorgen dat je daar bent waar mensen zijn;
• je hoeft natuurlijk ook niet eindeloos op alles te reageren ....
• je kunt gemakkelijker mensen vinden met wie je contact wil hebben;
• ook op facebook mag je (leren) gewoon jezelf (te) zijn;
• angst is een slechte raadgever, daarom is angst voor wat er zou kunnen gebeuren met je als je aanwezig bent op facebook iets waar je echt even over na zou moeten denken;
• je hoeft ook niet in te gaan op elk verzoek van een onbekende om vriend met je te worden, maar gelijktijdig kan het ook een gemiste kans betekenen; maar eerlijk gezegd ben ik hier zelf nog niet helemaal uit .....
• je kunt het ook gewoon proberen en kijken of het bevalt en zo niet dan deactiveer je je facebookprofiel gewoon; wil je weer terug dan kun je je profiel weer activeren, best simpel dus.

Uiteraard kunnen er best andere argumenten (zowel pro als contra) zijn die hier niet zijn meegenomen, maar volgens de lezer ervan wel degelijk een rol zouden moeten spelen. Wel schroom dan niet om te reageren. Wat gesprek over deze punten stel ik wel op prijs. Ik beschouw mijn aanwezigheid op FB voorlopig gewoon even als experiment. En misschien kom ik er ook wel alsnog op terug..... Sommige dingen zijn niet altijd zo glashelder vanaf het eerste begin.  Bepaalde mensen beginnen gewoon nergens aan omdat ze geen fouten durven maken .... Fouten maken hoort echter bij het leven en op fouten mag je terugkomen... Over dat laatste valt uiteraard ook nog veel meer te zeggen maar dat moet maar eens in een andere blog....

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Choralerna - een terugblik

In 2009/10 kwam er een Zweedse biografie *) uit over het Zweedse koor Choralerna dat grote bekendheid verwierf in de jaren zeventig met zijn baanbrekende stijl van zingen. Toen ik het ontdekte drie weken geleden, heb ik het boekje direct besteld en inmiddels met grote interesse gelezen. Reden voor mij om er even een blogartikel aan te wijden met daaraan gekoppeld ook wat persoonlijke herinneringen en reflecties.

Velen zullen wellicht net als ik bepaalde herinneringen hebben aan muziekgroepen door wie men tijdens de jeugdjaren een zekere invloed heeft ervaren. Voor mij was het koor Choralerna zo'n groep!

Hoe het begon ...Het begon allemaal met een tournee van het black gospelkoor "The Church of Deliverance" uit Chicago waardoor diverse jongeren in Zweden werden gestimuleerd om zelf ook dit soort inspirerende liederen te gaan zingen. Uiteindelijk

Wat een creatie! Echt evolutie?

Tijdens het surfen kwam ik ergens een foto van deze vis tegen. Onvoorstelbaar!! Heb 'm toch even kunnen lokaliseren als een zogenaamde lion-fish (ca 20 cm lang), die kennelijk erg roofzuchtig is en onvoorstelbaar grote hoeveelheden vis verorbert tot 2/3 van zijn eigen grootte. Zwemt o.a. in de buurt van Curacao. Was erg onder de indruk van de vis toen ik 'm zo even zag en in mijn ogen is het een typisch creatief product van de Schepper. Mensen wat een creatie!! Wie verzint nou zo iets? Dat kan toch alleen maar in het brein van een Schepper opkomen? En dan denk ik bij mezelf. Toe nou mensen, zoiets ontstaat toch niet door geleidelijke ontwikkeling? Kom nou even! Denk nou ff na! :)

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Het kerstevangelie volgens facebook

In mijn feedreader kreeg ik de volgende "youtube" te zien, die een supermoderne vertolking van het kerstevangelie zou moeten voorstellen. Nou, veel meer dan dat het inderdaad hypermodern is en allemaal zeer jachtig snel gaat, kan ik er persoonlijk eigenlijk niet van maken. 

Misschien nog wel interessant genoeg om toch eens te zien hoe een modern mens dit toepast in de wereld van mobieltjes, ipads en wat niet al. Misschien daarom toch maar even kijken, ook zal niemand op die manier het evangelie gaan begrijpen, verwacht ik.  
Persoonlijk adviseer ik dus toch maar liever gewoon Lukas 2 zelf te lezen en even rustig te overdenken voor het geval dat er de afgelopen dagen bij ingeschoten mocht zijn....

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Bovenstaand in de versie van de Herziene Statenvertaling

Kerst-in 2010

Inmiddels gewoontegetrouw waren we weer betrokken bij de kerst-in dit jaar op 24-dec. Omdat die dag tevens ook de pakjesdag van het jaar is, is dit een heeel belangrijke dag voor de Zweden. Velen die nergens heen kunnen en gedwongen in hun uppie zitten, grijpen naar de fles om het leed althans tijdelijk te verzachten. Dat deze kerst-in dus duidelijk in een behoefte voorziet, bleek ook wel weer dit jaar.

Voordat het allemaal klaar staat, het eten zover is, wapperen er heel wat handjes, maar het resultaat is er dan ook naar. Meerderen komen elkaar jaar terug.... Eten, de mogelijkheid tot wat aanspraak, spelletjes, het kerstevangelie, een kerstverhaal en niet vergeten het uitdelen van de pakjes voor allen die komen is een grote trekpleister. Dit jaar waren we met ca 70 personen. Wat later op de avond nog een korte nachtdienst....
Hier nog wat meer foto's.

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Zonder Jezus ...

Met bovenstaande gedachte als uitgangspunt 

wens ik iedereen goede kerstdagen toe!

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

TWR doet fantastisch werk. Steun het!

Steeds meer raak ik overtuigd van de waarde en de betekenis van het spreken over het evangelie door middel van radio en televisie. Waar zendingswerkers in een groot aantal landen binnen het zogenaamde 10/40 raam (zie afbeelding) heel moeilijk binnen kunnen komen, kunnen radiogolven en televisiekanalen dat wel. TransWorld Radio - misschien beter aan te duiden als Trans World Media tegenwoordig - bereikt grote delen van dit immens bevolkingsrijke gebied in vrijwel alle talen die daar gesproken worden. In tal van landen zijn er lokale vertegenwoordigers, allen echter met het doel om de boodschap van innerlijke bevrijding door het geloof in Jezus Christus bekend te maken aan mensen die het nooit eerder hoorden. Diverse programma's zijn ook gericht op het lenigen van concrete problemen, b.v. AIDS. Het C.I.P. publiceerde daar wat over. Fantastisch om te lezen wat een goede respons ze daarop krijgen!

Hier is meer te lezen over wat TWR doet en niet alleen in dit extreem moeilijke gebied, maar in principe overal op aarde. Er is elke dag ook een Nederlands programma te beluisteren en hier is een Zweeds programma vanuit de binnenstad van Stockholm en een Engels programma/video over en voor vrouwen. Uiterst waardevol!

Het is verbazingwekkend hoe weinig het tot mensen doordringt hoe deze verkondiging mensen tot innerlijke bevrijding brengt, bevrijdt van angst voor de dood, hen ertoe brengt andere mensen lief te hebben. Toch wordt deze boodschap met een zodanig fanatisme tegengewerkt dat het je de haren ten berge doet rijzen en je je afvraagt wat toch achter die fanatieke afwijzing kan liggen. Of zou het te maken hebben met de afkeer die mensen in het algemeen hebben om hun eigen geestelijk bankroet te erkennen en niet afhankelijk te willen zijn van een God die onze gebruiksaanwijzing heeft laten optekenen in de Bijbel?

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

HIV-besmet en dan...

Vorige week viel mijn oog op een Zweedse TV-documentaire die binnenkort zou worden getoond. De titel van de documentaire luidde Hur kunde hon? (Hoe kon ze?) Vandaag nam ik even tijd om daar naar te kijken. Ik weet niet of ie ook van buiten Zweden te zien is... maar dat hoor ik vast wel van iemand :)

Eigenlijk hoor je niet meer zo veel over HIV en aids tegenwoordig, is mijn beleving. Er zijn nu bovendien zoveel virusremmende middelen die het uitbreken van de ziekte aids tot een minimum beperken dat je met HIV zelfs op een normale manier oud kunt worden, hoorde ik, mits ..... je maar je dagelijkse medicijnen inneemt.....

De documentaire ging over een vrouw die als 19-jarige een tijd als aupair in Frankrijk werkte, daar verliefd werd en naief als ze was HIV opliep, iets wat enorme consequenties voor haar leven zou krijgen. Dat speelde halverwege de jaren tachtig. Ze werd ziek waarbij HIV geconstateerd werd met als uitzicht : nog een jaar te leven! Gelukkig ontwikkelde ze evenwel geen aids en met medicijnen bleek de zaak goed onder controle te kunnen blijven. In de praktijk wisten alleen haar behandelend arts en haar ouders dat ze HIV-besmet was.... Hoewel ze jaren lang met de gedachte leefde alleen te zullen blijven, verdrong ze haar feitelijke toestand en probeerde te leven als ieder ander. Ze trouwde en kreeg twee kinderen, maar had hem uit angst niets verteld over het feit dat ze HIV-positief was en dat hij daarmee een groot risico liep ook HIV te krijgen.

Een jaar of vijf later komt de zaak

Abortus ja of nee? De onbekende lezer beslist!

De laatste dagen werd veel ophef gemaakt in de pers over een echt (?)paar waarvan de vrouw in verwachting is en zich afvraagt of ze de zwangerschap al dan niet zullen afbreken, want erg veel zin hadden ze er niet in. Maar op hun blog schreven ze dat ze hun beslissing zouden laten afhangen van de bloglezers en dat ze zich zouden houden aan de groep die de meeste stemmen zouden krijgen.

Op het moment van schrijven lag het aantal anti-abortus stemmen op 80%. Mooi zouden we kunnen denken dus. Maar is het feit dat men op deze decadente wijze wil beslissen over het wel of niet mogen leven van een ongeboren kind niet tekenend voor het verval van onze maatschappij? En als je nog twijfelt bij het lezen hiervan, denk dan eens even aan het signaal wat je meegeeft aan je kind... Als dat dan straks geboren wordt en opgroeit krijgt het op een gegeven moment te horen dat het wel of niet geboren worden, ondergeschikt werd gemaakt aan de narcistische drang van pa en ma om toch maar vooral veel opschudding en publiciteit te verkrijgen, oftewel veel lezers op je blog. Dat laatste is immers zo leuk, want dan speel je immers een belangrijke rol mee in het beïnvloeden van anderen..... Maar is het niet zo dat je dan degene voor wie je meeste verantwoordelijkheid draagt - je eigen kind - daarmee met het gevoel laat zitten feitelijk niet echt welkom te zijn? Wat betekent dat voor het zelfbeeld van dat kind en wat kost het aan psychologische hulpverlening straks om zo'n kind weer een beetje gezond over zich zelf te laten denken? Die laatste vraag is misschien niet de belangrijkste maar het is niet zonder reden dat de laatste tientallen jaren zo veel mensen opgroeien met een uiterst mager zelfbeeld, iets wat enorme consequenties heeft voor de ontwikkeling van de maatschappij moet ik vrezen. En erger wordt het, want om die magere zelfbeeldgevoelens maar op te kunnen vijzelen, krijgen de jonge mensen het advies om toch vooral maar te zorgen dat ze er uit zien als een filmster want zo luidt de verborgen boodschap: "pas dan ben je de moeite waard" .... Zo kunnen we nog wel even doorgaan...

Terug naar het onderwerp is het goed om ons te realiseren dat wij allen die leven dus niet geaborteerd zijn! Wij mochten geboren worden en het leven ontvangen.... Zouden de aanstaande ouders van dit nog ongeboren kind zich daar wel van bewust zijn? Denk je eens even in dat jijzelf mogelijk geaborteerd zou zijn.... Dan had je dus niet geleefd.... Hoe voelt dat? Laat even jouw/uw mening horen!

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Over groot onrecht en wat daar aan te doen

De afgelopen week las ik diverse berichten in onze krant die me "verbolgen" maakten. Ik noem er hier één:

Genetisch-gemanipuleerde gewassen vormen oneerlijke bijstand

In het kader van de hulp aan Haïti na de enorme aardbeving aan het begin van dit jaar levert het internationale zadenbedrijf Monsanto gratis 475 ton genetisch gemanipuleerde zaden als humanitaire hulp, iets wat tot grote protesten bij 200.000 kleine boeren op Haïti heeft geleid, daar deze zaden een groot risiko vormen dat inheemse zaden gaan verdringen. Dat is echter niet het enige. Deze gen-gemanipuleerde gewassen vergen enorme hoeveelheden water, kunstmest en bestrijdingsmiddelen. Op deze laatste twee heeft Monsanto het patent. Deze gift is daarmee een middel om deze kleine boeren van hen afhankelijk te maken, omdat de zaden niet bewaard kunnen worden tot een volgend jaar waardoor men gedwongen wordt om jaarlijks nieuw zaad bij Monsanto aan te kopen inclusief de vereiste kunstmest en bestrijdingsmiddelen. Hulp tot zelfhulp plegen bijstandsorganisaties als motto te hanteren voor hun hulp. Dat hier eigen gewin leidend is, leidend tot afhankelijkheid van een sterke partij moge duidelijk zijn!

Mijn reactie

Ging het in veel andere reportages veelal over de mogelijk gevaarlijke maar nog onbekende gevolgen van het genmanipuleren van zaden, reden genoeg om zich tegen deze mogelijkheden uit te spreken, hier gaat het ook om een middel om macht en kapitaal naar zich toe te trekken op een manier die steeds meer mensen voedselafhankelijk maken van een paar kleine partijen. Bedenk wat zoiets kan betekenen ingeval van een diktatuur, verbod op verkoop aan persona-non-grata en je begrijpt wat de gevolgen hiervan kunnen zijn.

Wat doe je ertegen? De zoveelste lijst-tegen van je naam voorzien? Een protestmars organiseren? Vaak hebben wij het gevoel dat we nauwelijks meer kunnen doen dan dat. Toch geloof ik dat we echt meer kunnen doen! En dan niet in laatste instantie maar juist als eerste. Wij die geloven in God door het geloof in Jezus Christus mogen bidden tot Hem. Vreemd eigenlijk dat christenen maar zo weinig dit uiterst krachtige middel tot verandering aangrijpen. Nee niet als een methode naast anderen, het is het middel bij uitstek dat wij christenen mogen gebruiken. Gelovigen worden in de Bijbel opgeroepen het kwade te bestrijden door het goede, licht te brengen waar duisternis is, op te komen voor dat wat waar is in woord en daad; wij mogen boven alles onze Vader in gebed vragen om recht en gerechtigheid in al die moeilijke dingen die wij opmerken in het leven, waarmee we op een of andere wijze geconfronteerd worden.

De apostel Paulus roept ons ertoe op om niet de wereldse methoden te gebruiken tot verandering zoals hij het verwoordt in zijn 2e brief aan de Korinthiërs, hoofdstuk 10:

"3 Want al leven wij in het vlees, wij trekken niet ten strijde naar het vlees, 4 want de wapenen van onze veldtocht zijn niet vleselijk, maar krachtig voor God tot het slechten van bolwerken, 5 zodat wij de redeneringen en elke schans, die opgeworpen wordt tegen de kennis van God, slechten, elk bedenksel als krijgsgevangene brengen onder de gehoorzaamheid aan Christus,..."

De vraag aan ons is of wij de goede strijd strijden of moeten we wellicht het roer omgooien?

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Rom 8 kind of zoon..

Vanochtend was ik toe aan Rom.8 en las daar vers 14 e.v. in de Statenvertaling en Telosvertaling.

"Want allen die door de Geest van God geleid worden, die zijn kinderen/zonen van God"

Eerlijk gezegd was ik wat verbaasd toen ik in de verschillende edities van de Statenvertaling niet las "zonen" van God maar "kinderen" van God, dit in tegenstelling tot de Engelse King James Version (KJV) die wel spreekt over "sons" of God. De Naardense vertaling vertaalt "zonen en dochters" iets wat ik ook vond in het verscommentaar van de studiebijbel CvB.

Het lijkt erop of men gedacht heeft dat kinderen hetzelfde is als zonen en dochters, maar dan ontgaat ons m.i. toch een belangrijk onderscheid.

W.E. Vine plaatst m.i. terecht heel duidelijk kinderen en zonen tegenover elkaar en ik geef hieronder zijn vertaalde commentaar weer:

"De Here Jezus gebruikte huios [Griekse woord voor 'zonen'] op een zeer betekenisvolle wijze, zoals in Matt. 5:9," Zalig zijn de vredestichters, want zij zullen zonen *) van God worden genoemd, 'en vv. 44, 45, 'Hebt uw vijanden lief en bid voor hen die u vervolgen; opdat gij zonen *) moogt worden van uw Vader, Die in de hemelen is'. De discipelen werd niet gezegd dat ze deze dingen moesten doen om kinderen van God te worden, maar dat zij zich als Gods kinderen - en let erop dat God in het gehele gedeelte al hun Vader wordt genoemd! - dit feit van hun kindschap manifest maken in hun karakter en daardoor "zonen van God" worden. Het verschil tussen gelovigen als "kinderen van God" en als "zonen van God" wordt des te meer helder in Rom. 8:14-21. De Geest getuigt met hun geest dat ze "kinderen van God," zijn en als zodanig zijn zij Zijn erfgenamen en mede-erfgenamen van Christus. Dit benadrukt het feit van hun geestelijke geboorte (vs. 16, 17). Anderzijds staat er : "Want allen die door de Geest Gods geleid worden, zijn zonen van God", dat wil zeggen "dat geldt voor hen maar niet voor anderen". Hun gedrag geeft blijk van de waardigheid van hun relatie en hun gelijkenis met Zijn karakter." (naar Vine's Expository Dictionary of New Testament Words, 1978, Vol.4 pag. 48,49)

*): dit onderscheid in Matteus 5 komt in het Nederlands alleen maar in de Telosvertaling tot uitdrukking. Alle anderen hebben vertaald met "kinderen" ipv met "zonen" zoals het er letterlijk staat!

In de grondtekst wordt het Griekse woord huioi=zonen of tekla=kinderen weergegeven. In onderstaande tabel wordt duidelijk hoe deze woorden in de verschillende vertalingen zijn weergegeven. NB! In deze verzen is er geen onderscheid tussen de Textus Receptus en de Kritische Tekst als grondtekst.

Mijn persoonlijke conclusie is dat de Telosvertaling deze verzen toch wel het meest getrouw en accuraat weergeeft en dat de NBG51 wat dit gedeelte betreft is te verkiezen boven de Statenvertaling, enigszins tegen mijn persoonlijke verwachting in.

betekenis

Zou het zonder betekenis zijn dat hier soms over zonen soms over kinderen wordt gesproken? Nee, ik meen van niet.

Wie hier Rom.8 goed leest, beseft dat het hier over broeders gaat oftewel gelovigen, wedergeborenen. Als gelovigen worden wij gemaand om niet naar het vlees te leven, dat wil zeggen niet naar wat ons eigen ik wil dat zich afhankelijk van het humeur zo wisselend kan voordoen en kan reageren op basis van wat dat grote IK vindt, het ik dat het in ons hart voor het zeggen heeft en eigenlijk voor niemand opzij wil gaan. Dat ik noemt Paulus hier "het vlees" en hij waarschuwt ons dat als wij niet opgroeien in de genade maar voortgaan met naar de wetten van ons eigen ik te blijven leven net als voordat we Christus leerden kennen, dat wij dan sterven zullen. Alleen als wij door de Heilige Geest in ons de natuurlijke werkingen van ons lichamelijk leven doden, zullen wij het leven van God in ons gaan vertonen. Dan wordt het leven met Hem het voornaamste in ons leven. Dat zoonschap spreekt van rijping en toenemende volwassenheid waardoor wij niet langer puur gericht zijn op ons eigen aardse leven maar vooral ook dagelijkse omgang met de Vader zoeken, ons bezig willen houden met dat wat belangrijk is voor Hem en zoeken om Hem te mogen behagen.

Het onderscheid tussen kind worden en zoonschap is daarom van grote betekenis. Het mooiste voorbeeld is natuurlijk onze Heer Jezus, de ware Zoon van God, die al als jonge jongen reageerde "wist u niet dat Ik in de dingen van mijn Vader moet zijn" (Luk.2:49). In alles deed Hij de wil van Zijn Vader. In Zijn voetstappen mogen ook wij leren wandelen.

In Rom 8 vers 23 gaat het volgens de grondtekst letterlijk om de "adoptie tot zonen" (Gr: huiothesian; hierin wordt het woord huioi=zonen duidelijk zichtbaar).

De NBV vertaalt met "dat we kinderen van God zijn" en slaat de plank daarmee helemaal mis; NBG vertaalt "zoonschap", de (H)SV met "aanneming tot kinderen", Luther met "Kindschaft", de KJV met "adoption, to wit" (adoptie tot verstand, inzicht, begrip)en LS met l´adoption. Zie nader onderstaand overzicht.

Interessant is de vertaling van de KJV waaruit blijkt dat geadopteerd wordt tot iets, tot verstand, inzicht, begrip! Daarvan is nog geen sprake bij een pasgeboren kind maar wel bij zonen en dochters die door opvoeding tot inzicht en begrip van zaken zijn gekomen.

Het is erg jammer dat dit prachtige onderscheid tussen kinderen en zonen in de Statenvertaling niet tot uitdrukking is gekomen.... Waarom weet ik niet.

De allerbelangrijkste vraag blijft echter niet alleen of we dit onderscheid kennen maar of het ook een levende werkelijkheid voor ons is.

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!

Een reekalfje in de tuin ...

Vorige week hoorde ik vrouwlief roepen: kijk eens in de tuin rechts: een reekalfje! Ik bevond me in de studeerkamer boven en liep snel naar de balkondeur. Het diertje bevond zich bij de aalbessenstruiken in onze tuin, waarvan ik de meeste aalbessen inmiddels al had geplukt. Toen bleek dat het geen aanstalten maakte om snel weer te vertrekken schuifelde ik voorzichtig en met de camera in de aanslag het balkon op. Het beestje bevond zich misschien op zo'n 15 meter afstand van me, maar ook al zag het me, was dat kennelijk geen reden om onmiddellijk te vertrekken. Het dier kon nauwelijks ouder zijn dan ca 2,5 maand, maar had inmiddels geen witte vlekken meer die zo kenmerkend zijn voor heel jonge reekalfjes. Ik vroeg me af hoe het dier daar gekomen was, want ons tuinhek was gesloten en het hek was naar het mij leek toch wel te hoog om er zomaar even overheen te springen. Mogelijk was het via andere tuinen hier beland. Het beestje maakte absoluut geen aanstalten om weg te komen maar bleef snuffelen aan planten, struiken en onze kompostbakken. Op een gegeven moment vleide het zich zelfs een tijdje neer. Dat was voor mij aanleiding om wat dichterbij te komen, niet wetend hoe het zou reageren als ze me op het gras zou zien. Via de voordeur en het gras naast ons huis om maar geen geluid te maken, trachtte ik voorzichtig over het gras lopend dichterbij te komen. Dat lukte eigenlijk zonder mankeren ook al hield ik er rekening mee dat ze op enig moment toch zou wegrennen. Dat gebeurde echter niet. Het dier zag me regelmatig en dan bleef ik stokstijf staan, ondertussend voortdurend foto's makend. Na enkele ogenblikken kijken, ging het dan echter weer verder met snuffelen en keek ze ook weer gewoon een heel andere kant op. Die momenten nam ik echter te baat om al dichterbij te komen totdat ik op slechts enkele meters was genaderd, steeds doorgaand met foto's makend. Het beestje raakte daardoor echter toch niet in paniek. Wel probeerde het af en toe een plek in de omheining te vinden via welke ze zonder te hoeven springen in het bos achter het hek zou kunnen komen. Die mogelijkheid was er echter niet. Kennelijk zat de schrik voor mensen er op die jonge leeftijd nog niet echt in. Toen we even later zelfs met z'n tweeën waren, bleef het diertje gewoon op haar plek staan.Omdat ik wel eens had gehoord dat kalfjes gemakkelijk door de moeder verstoten worden als ze door mensen worden aangeraakt, besloten we niet nog naderbij te komen, maar opende het hek om haar de gelegenheid te bieden op die manier de weg naar de moeder terug te vinden. Om het dier te helpen zich die kant uit te begeven, benaderde ik haar via de achterzijde waardoor ze inderdaad die kant uit liep en op een gegeven moment het tuinhek uit en het bos in liep. Na een poos binnen te zijn geweest, ging ik later weer even kijken en zag het dier op zo'n 30 meter afstand tussen de struiken en maakte daar regelmatig klagelijke geluiden, iets wat ze niet deed toen ze zich nog bij ons in de tuin bevond. We vonden het beiden een heel leuke ervaring om zo dichtbij het dier te kunnen komen. Je hebt echt het gevoel dichtbij de natuur te leven op deze manier. Oudere exemplaren zijn zoals bekend aanmerkelijk schichtiger.

Wil je reageren? Schrijf gerust naar thv@fastmail.com Elke serieuze reactie wordt beantwoord!